Maandag 2 juli Parkeerplaats El Arish (free)

Vandaag is het vooral een reis- en regeldag. We hebben info verzameld over raften, skydiven en duiken in de Great Barrier Reef. Info verzamelen komt vooral neer op schrikken van de prijs en het budget binnenste buiten keren om te kijken wat er wel en vooral niet mogelijk is. Om een idee te geven van onze budgettaire dilemma's; raften €350, skydiven €550, duiken €500. En als je dat dan afzet tegen een dagbudget van €50. Tja is dus wat lastig..... zeker als je daarvan boodschappen moet doen en hier alleen een pak yoghurt al €4 kost. Daar kan toch de beste econoom geen soep van maken, toch?

We laten de Australische prijzen maar even bezinken en nemen een strandwandeling met een 'onbetaalbaar' uitzicht. We lopen nog wel even de plaatselijke duikschool binnen, maar die komt erg rommelig en onprofessioneel op ons over. Geen zin om het budget daarvoor overhoop te halen.

's Avonds nemen we een rest area even buiten een dorpje. De rest area is niets minder, en vooral niets meer, dan een parkeerplaats met een openbaar toilet waar je mag overnachten. De ligging is wat je kan noemen; niet zo idyllisch:) We zitten pal aan de snelweg waar veel zware vrachtwagens overheen razen, die de nabij gelegen brug en het wegdek (dus ook ons bed) flink laat schudden!

Dinsdag 3 juli Driver Reviver Balyiana (free)

“Er is er één jarig hoera, hoera, ik kan je niet zien, maar dat ben jij...!!!!” Sms ik naar mijn vader die vandaag jarig is. Vreemd om er niet bij te kunnen zijn. Ook heel raar om te bedenken dat alles in Nederland gewoon door gaat. Voor ons is het nog steeds zoals we het achtergelaten hebben en staat oud&nieuw nog goed in het geheugen. Alles wat daarna is gebeurd, ja daar hebben we geen weet van en gaat letterlijk een beetje langs ons heen. Heel gek!

Vandaag maken we een flinke ochtendwandeling door het regenwoud. Daarna puffen we uit bij Wongaling beach waar we ook lunchen en onze boeken uitlezen. We gaan verder naar het zuiden richting de rivier de Tully.

We hebben al gezien dat het raften eigenlijk te ver over het budget is, maar willen het gebied toch graag zien. We rijden zo'n 40km landinwaarts omhoog over een schitterende weg die af en toe doorkijkjes geeft naar de bulderende rivier; Tully. We stoppen als de weg ophoudt bij de dam. De dam laat het water in de rivier en kan afgesteld worden op de wensen van de rafters van level 1 t/m 5. De raftcondities zijn op deze manier het hele jaar door super en niet afhankelijk van het regenseizoen.

We stappen uit bij de dam en klimmen een stukje omlaag tot aan de rivier. Die buldert over en langs de rotsen. Links en rechts van de rivier zien we steile kliffen oprijzen tot zo'n 80 a 100 meter hoog. De grote kloof die gevormd is, is begroeid met regenwoud en zet zich af tegen een strakblauwe lucht. Shit man! WTF met het budget we gaan echt wel raften!!!

Die avond nemen we een budgetvriendelijke free camping die ons werd aangeraden door een Australiër. Het blijkt weer hetzelfde recept te zijn; toiletgebouwtje, parkeerplaats en helaas geen douche. Dit keer is er wel een mooi grasveldje. Alleen de ligging is wat minder zo pal langs een treinspoor! Nah, weer eens wat anders dan zware vrachtwagens.

We parkeren naast een wat oudere man met een even zo oude schoolbus, die hij eigenhandig heeft omgebouwd tot reis/woon/leefruimte. Het is echt een gave bus!!! en het is ook een zeer interessante man waar we al snel mee aan de praat raken tot laat in de avond.

Het bewijst maar weer eens; het leuke aan reizen is niet per sé de plekken die je bezoekt of het geld dat je uitgeeft. Het zijn vaker de bijzondere mensen die je ontmoet onderweg!!!

Woensdag 4 juli Tully Gorge National Park ($10,30)

Heerlijk geslapen. Al hebben we gedroomd dat er een trein de bus in reed, maar gelukkig bleek die gewoon op het spoor naast ons te rijden.

Na het ontbijt zeggen we onze buurman met de schoolbus gedag en gaan we verder. We maken een stop bij de bibliotheek van Tully om wat te internetten. Het blijkt een goede verbinding dus kunnen we eindelijk weer wat verhalen en foto's op de site zetten. Ook werpen we een (te positieve) blik op de financiën en besluiten we de rafttocht te boeken. Met een telefoontje en het doorgeven van het creditcardnummer is het geregeld. Life is so simple...

We rijden weer de weg op naar de Tully Gorge en de dam waar we eerder waren. Aan het eind van de rafttoer is een National Park en we besluiten daar de rest van de dag door te brengen en te overnachten. Het NP is voorzien van een self registration camp fee, dus even je kenteken en naam invullen en het geld ($10.30 per nacht/2 personen) in het geld in de cashbox deponeren. De camping is een superplek in een gigantisch mooie omgeving. Er is zelfs een open air douche, wat inhoud extreem koud water en een houten hokje zonder plafond. Het weer zit helemaal mee dus de slaapzakken worden weer uitgestald in het gras.

Donderdag 5 juli Tully Gorge National Park ($10,30)

Om 9uur staan we zoals afgesproken langs de weg aan de rand van de camping. De bus vanuit Cairns komt hierlangs en pikt ons op voor de laatste meters. In de bus krijgen we een soort van ingekorte versie van de safety briefing die de rest van de bus al heeft gehad.

We worden gevraagd onze strakke wetsuit, zwemvest en helm aan te doen (iets dat supercool staat vooral bij Richard want natuurlijk is er niets in zijn maat). Daarna worden we ingedeeld in een raft. We zitten bij twee Ierse meisje en een Chinees stel waarvan het meisje niet blijkt te kunnen zwemmen. De Jongen zegt van wel, maar het komt verdacht twijfelend over. Nah ja we zien wel, het is een leuk cluppie en de raftinstucteur (een rasechte Australier) maakt het compleet en blijkt een ware moppentapper te zijn. Het is al snel gezellig in de raft. De instructeur vraagt ons om voorin plaats te nemen, dat vinden wij bepaald geen straf want we weten nog van de vorige keer in Borneo dat dit eigenlijk de gaafste plek is....

“De stroomversnellingen zijn vandaag rond level 4-5”, zegt de instructeur terwijl we al wegvaren. Euhh..... oké... dat is best veel. “De dam staat vandaag op volledige capaciteit open”, voegt hij er aan toe. “Dus dat betekent de zwaarste level die hier mogelijk is”. Slik....! Hebben wij weer. Maar stiekem is dit wel waar we op hoopten! Ik werp een blik naar achteren en zie twee benauwde Chineese gezichtjes. De Ierse meisjes lijken er wel zin in te hebben. “PADDLE FORWARD!!” schreeuwt de instructeur mij wakker. “HERE COMES THE FIRST RAPID!!”

Wow, de tocht is gaaf. Erg gaaf! Tussen de rapids door is ook het uitzicht omhoog langs de kloof geweldig. En natuurlijk het hoort er een beetje bij. Wij worden uit de boot gesmeten bij een stroomversnelling die de instructeur toevallig net iets met te veel risico voor de voorste personen neemt. We worden er al snel weer ingehesen door de Ierse meisjes. Het Chineese stel zit verstijfd in de boot en lijken zich meer zorgen om zichzelf te maken.

Spanning en ontspanning wordt op een 'natuurlijke' manier afgewisseld. Want tussen de stroomversnellingen door is het eigenlijk gewoon gezellig in de boot. Onze Australische instructeur maakt schunnige grappen en wij en de Ieren liggen in een deuk.

Na de lunch besluit het Chinese meisje te stoppen. Ze wordt met de bus naar het eindpunt gebracht. Dat is jammer want zo mist zij precies hoe haar vriendje bij de eerstvolgende stroomversnelling met een salto uit de boot wordt gelanceerd. Het is een mooi gezicht:) Als hij in het water land en letterlijk zwemt als een puppy die voor het eerst het water raakt maken we ons toch een beetje zorgen. Jeetje hij kan echt niet zwemmen! We grijpen hem zo gauw we kunnen in zijn nekvel en hijsen 'm in de boot.

De Australiër pakt nog even uit en gooit met zijn beste moppen. Wat een leuke vent! Na zo'n 3uur nadert het einde en klimmen we weer aan de kant. We nemen afscheid van de groep en de instructeur. We wisselen mailadressen uit met de instructeur en we krijgen de tip om morgen de 'Elizabeth Falls' te bezoeken. Het zou een leuke wandeling zijn in de Misty mountains, hier vlakbij. Het klinkt goed!

Vrijdag 6 juli Misty Mountains (free)

We volgen de tip van onze Australische rafter en vertrekken naar het startpunt van de Elizabeth Falls Walking track. Deze blijkt inderdaad een paar kilometer verder dan de camping te zijn, wat dieper in de 'misty mountains'. Het zijweggetje is helaas erg slecht en bestaat voornamelijk uit zand gravel, kuilen, boomstronken, water en alles is glibberig en glad. Onze bus heeft nou niet bepaald een stabiele wegligging en we hebben de grootse moeite om het roer recht te houden. Maar natuurlijk komen we bij het parkeerplaatsje aan van waaruit de wandeling begint. “Goh, als het maar niet gaat regenen, we moeten ook nog terug”, zeggen we nog tegen elkaar.........

De wandeling naar de waterval loopt door het 'Misty Mountains Regenwoud'. We worden vergezeld door verschillende soorten vogels waarvan wij de soortnaam niet kennen, helaas. Maar eentje springt er wel erg uit. Het is een witte papegaai met gele stekels op zijn kop die een geluid maakt dat nogal afsteekt van de andere vogelgeluiden. Waar de andere vogels mooie muzikale klanken fabriceren zegt de witte papegaai niet veel meer dan; “WHAAAAAAAAAAAAAAAA!!!” Alsof iemand met een hamer op zijn duim slaat! Hij is erg gemakkelijk te lokaliseren dat wel.....

Na zo'n kleine twee uur lopen komen we aan bij de 'Elizabeth Grand Falls'. Gewoon maar in 1 woord; 'mooi'! We nemen een 'paar' fotootjes, nuttigen onze meegebrachte lunch, kerven onze namen in de boom en maken ons op voor de terugweg.

Aangekomen bij de picnicplaats waar de bus staat zien we net de enige andere camper wegrijden. Gaaf,we zijn alleen! We maken een vuurtje en proberen ons eten op te warmen in het vuur. Zucht, ik heb het camperen niet van huis uit meegekregen, maar dit is echt gaaf.

's Nachts worden we ongerust wakker als blijkt dat het toch wel aardig begint door te regenen. Shit! Wat hadden we ook al weer gezegd over het slechte wegdek? Niet te doen, maar zeker niet als het regent. We slapen niet echt lekker en dromen over hoe de weg is overspoeld door water en dat we niet weg kunnen komen uit de bergen.....zonder mobiel bereik en afgesloten van iedereen...

Zaterdag 7 juli Kookaboora Holiday Park ($30 dollar powered site)

Als het licht wordt rond 6.30uur is het er niet beter op geworden. Het regent nog steeds en alleen al de picknickplaats is omgetoverd tot een grote modderpoel. Hoe langer we wachten hoe meer water op de weg, denken we, dus we besluiten om meteen te vertrekken. We vullen een emmer met kiezelstenen, zodat we die over de weg kunnn strooien bij extreme plekken en we gaan op pad.

De weg is slechter dan we gehoopt hadden en we rijden met onze onstabiele bus stapvoets over de modderpaden. De weg gaat omhoog en omlaag en zeker bij het omhoog moeten we goed vaart houden om wel omhoog te komen. Tot stilstand komen op een steile modderweg betekent waarschijnlijk dat we aardig vast staan of wegslippen bij het weer wegrijden.

Het geluk is ons goed gezind. Het lukt om in beweging te blijven, de grootste kuilen te omzeilen en niet van de weg af te slippen. De bus geeft niks mee maar met een beetje slim sturen en wel en niet gas geven/remmen komen we er door. Één keer stappen we uit om de emmer met kiezels te legen in een wel erg diepe modderige greppel. En dan zien we na iets wat uren lijkt het begin van de asfaltweg verschijnen terug naar de campingground van het National Park. Het is 8uur, eerst maar even bijkomen met een bakkie koffie voordat we verder gaan....pfff....

Na de koffie rijden we teug naar Tully. Het regent nog steeds dus er is buiten niet veel te doen. We besluiten een tent te kopen. Niet omdat het nu zulk mooi weer is, maar omdat we verder naar het Zuiden meerdaagse wandeltochten willen maken. En omdat we niet zomaar onder de sterrenhemel willen slapen hebben we een tentje nodig. We vinden er één in de plaatselijke 'kwantum' voor $30. Zo zeg, dat is goedkoper dan boodschappen doen! Maar goed dan heb je ook het allerkleinste en simpelste tentje wat ze hebben:)

Na deze mooie aankoop trakteren we onszelf op een lunch bij de snackbar en besluiten we een betaalde campingplaats te nemen. Dus een warme douche, joehoeoeoeoeoeeo.....!

Het regent nog steeds als we bij de 'Kookaboora Çamping' aankomen, maar het mooie is dat we nog een dvd-tje hebben liggen! We kijken in de bus naar de film 'AUSTRALIA'. Een mooie film waar we drie uur zoet mee zijn. Zeg nou zelf wanneer kun je die beter kijken dan als het regent? En waar kun je deze beter kijken dan hier in Australië?

***