Maandag 30 april Kathmandu Hotel Lai Lai (Nrp 1000)

En na 5 dagen nagenoeg niks, hebben we vanmorgen Pokhara verlaten. Met een redelijk comfortabele bus (waar zelfs ik in paste) en maar een klein oponthoud zijn we aangekomen in Kathmandu. De hoofdstad van Nepal, die op ons qua naam alleen al een bijzondere indruk maakt.

We checken in bij Hotel Lai Lai; prima kamer en een aardige receptioniste die ons wat korting geeft. Hotel Lai Lai licht een beetje buiten het centrum, maar alles is prima aan te lopen.

Kathmandu is een drukke, maar sfeervolle stad, die ons een beetje aan Bangkok doet denken.

Dinsdag 1 mei Kathmandu Hotel Lai Lai (Nrp 1000)

Toen we nog thuis waren en over onze reis aan het mijmeren waren, was Nepal al gauw een van de landen op onze lijst. Nepal is het land met de hoogste bergen en zoals iedereen weet is Mount Everest, oftewel Sagarmatha, het hoogst. Hoewel we inmiddels hebben losgelaten dat we perse van alles moeten zien, kunnen (willen) we er gevoelsmatig niet onderuit om deze reus van dichtbij te zien. Een beklimming zit er qua tijd (en energie) niet meer in, dus we besluiten te kijken of we een rondvlucht kunnen maken. Al snel staan we in een van de vele kantoortjes die een rondvlucht naar de Mount Everest aanbiedt. Na een druk op de knop en een handtekening hebben we voor zo'n €100 p.p. de door ons begeerde tickets in handen. Nog twee nachtjes slapen en dan mogen we met de vlucht van 3 mei mee.

Met wat lekkere broodjes, drinken, snacks (en Yak-kaas voor An) verplaatsen we ons naar een stadspark. Het park is een tip van de Lonely Planet en is ligt net dichtbij genoeg om even heen te lopen. Moe van de wandeling liggen we de rest van de dag een beetje te lezen in het gras.

Gisteren was het Koninginnedag in Nederland. Normaal gesproken een dag waarop we enkele (en soms wat meer) biertjes nuttigen met onze vrienden bij de Mertz. Dat zat er dit jaar even niet in, geen “In the name of” voor ons. Geen oranje straten, rommelmarkten die verregenen en hoofdpijn de volgende dag. Hier in Kathmandu zou je bijna vergeten dat Nederland even op zijn kop staat, maar op een bizarre manier herinnert de “himalayan post” ons aan deze feestelijke dag.

......en helaas gaat al het andere nieuws ook gewoon door.....

Als we naar huis (het hotel) lopen, wordt An wakker geschud door de klanken van Metallica. “Zoooo dit is goed man, kom hier gaan we nog even naar binnen”. In een smal steegje klimmen we drie trappen omhoog naar een heel gaaf café. Eenmaal binnen zien we een Nepalese band op zeer overtuigende wijze Metallica, Audioslave en Rage Against The Machine coveren. We worden bijna omver geblazen, zo goed is het. Helaas loopt het al tegen sluitingstijd en maken we alleen nog het staartje van het optreden mee, maar wat een geweldige afsluiter van de dag!

Woensdag 2 mei Kathmandu Hotel Lai Lai (Nrp 1000)

Vandaag kiezen we ervoor om wat voor onszelf te doen. Ik ga de stad verkennen en dan met name het oudere gedeelte met de tempels. Maar eerst nog even op zoek naar een kapper, die ik gelukkig snel vind. Deze keer sla ik de aangeboden hoofdmassage af en loop ik voor 1 euro weer kortgewiekt naar buiten. Het is warm vandaag. De lucht is strak blauw en de zon brand goed.

Het tempelcomplex is leuk om te zien, maar eerlijk gezegd had ik me er iets meer van voorgesteld. De tempels zijn inmiddels ingebouwd door huizen en winkels. En hoewel het echt wel een oosterse uitstraling heeft, wordt ik er toch niet echt door geraakt. Ik besluit te gaan lunchen op een dakterras met uitzicht over de oude stad.

Het is helaas zo warm dat ik na de lunch snel besluit om terug te keren naar het hotel voor een koude douche. Onderweg koop ik nog een kettinkje en 2 armbandjes voor een prikkie. Eentje is voor An uiteraard. Armbandjes worden in de landen die we tot nu toe hebben bezocht aan de lopende band verkocht. Naast foto's is dat een leuke manier om herinneringen te verzamelen.

An en ik hebben na het avondeten afgesproken in de Ierse Pub. Daar wordt live muziek gespeeld en daarna gaan we misschien nog wel door naar het café van gisteren. Wanneer ik in het centrum van Kathmandu m'n broodje shoarma met patat (ja, ja moet ook af en toe gebeuren) zit te eten, zie ik An voorbij lopen. Een grappig gezicht en een gek idee om even niet met elkaar te eten. Maar wel goed om even iets voor onszelf te doen, iets dat in Nederland heel natuurlijk gaat, moet je hier plannen.

Uiteraard ben ik ruim voor de afgesproken tijd in de Ierse Pub. En als An (uiteraard te laat) binnen komt bestellen we 2 grote bieren en kunnen we elkaars dag doornemen. Als ik met mijn verhaal klaar ben is An aan de beurt. Ze blijkt dit keer korter van stof dan ik; ze heeft vanmorgen broodjes met yak-kaas gekocht, daarna koers gezet naar het stadspark en is in het zonnetje gaan liggen met haar mp3 en een boek....

Donderdag 3 mei Kathmandu Hotel Lai Lai (Nrp 1000)

Wanneer het nog net niet licht is (dus veel te vroeg) worden we opgehaald door de taxi. Het vliegveld ligt op een klein half uur rijden. De weg er naartoe is breed. Maar wat opvalt zijn de huizen. Het lijkt erop dat de voorkant van vele huizen is afgezaagd. Je kijkt zo de huiskamer en slaapkamers in. We vragen onze taxichauffeur wat hier gebeurd is. De vriendelijke man legt uit dat de regering de weg van en naar het vliegveld belangrijker vindt dan het woongenot van de vele mensen die er wonen. Toen besloten werd dat de weg verbreed moest worden is gesteld dat mensen moesten vertrekken. Degenen die geen mogelijk hadden om te verhuizen konden blijven. Maar dan moesten dan wel genoegen nemen met een huis waarvan de complete voorkant ontbreekt. Volgens de chauffeur is de mensen geen enkele vorm van compensatie aangeboden. Echt bizar. Zo ervaar je onderweg naar iets leuks toch maar weer even de andere kant van een land.

Even omschakelen...

Op het vliegveld aangekomen loopt alles volgens planning. Het vreemde gevoel van de afgezaagde huizen maakt plaats voor zin in de Mount Everest. Toch wel een droom van ons om deze wereldberoemde berg te zien.

In een klein vliegtuigje nemen we snel afscheid van de stad Kathmandu. Het is nog erg vroeg, maar nu hebben we de grootste kans op helder weer. En we treffen het. Het is perfect wintersportweer en het duurt niet lang voordat we de Himalaya in beeld krijgen. Wat een onwerkelijk plaatje!!! De ene na de andere 8000-der komt voorbij. Het is een schilderachtig tafereel van ijsblauwe lucht en besneeuwde toppen.

Tijdens de vlucht worden we een voor een de cockpit ingeroepen en mogen we over de schouder van de piloot kijken. Het vliegtuig gaat tegen de zon in en het kost moeite om door het raam te kijken. De piloot wijst schuin naar links en als de ogen gewend zijn aan het felle licht zien we voor het eerst het echte dak van de wereld. Met kop en schouders steken er twee toppen boven die van de buren uit. De linker van de twee is Sagarmatha, met bijna altijd een sluierwolk om zich heen. Gaaf...

Beetje bij beetje komen we dichterbij en krijgen we hem ook in het zijraam te zien. Door de dikke vliegtuigramen is het lastig foto's maken, maar daar gaat het eigenlijk niet om. Ademloos staren we uit het raam en voor we het weten draaien we helaas langzaam weer om voor de terugreis.

Totdat we de stad in zicht krijgen blijft het een mooi gezicht en nog heel lang kunnen we de berg der bergen blijven zien.

Bekijk hier de clip: http://www.youtube.com/watch?v=7a6FGM8lvWA

Tja, en wat doe je na zo'n belevenis. Als we terug zijn in hotel is het nog zo vroeg, dat het eigenlijk nog steeds geen tijd is om op te staanZzzzzzz...

Als we later in de ochtend weer wakker worden besluiten we om naar de hoogste heuvel van Kathmandu te lopen. Daarvandaan heb je een goed uitzicht hebt over de stad. De heuvel is tevens een bedevaartsoord met tempels en wordt bewoond door hele brutale makaken. En dat laatste vind ik geen geruststellend idee. Want brutale makaken zijn namelijk niet bang voor je. En dat heb ik liever wel. Gelukkig zijn we ingeënt tegen rabiës en wandelen we er uiteindelijk toch maar naartoe.

Onderweg worden we nog maar eens geconfronteerd met de mindere kant van Kathmandu. Die van vervuiling en armoede. Een brug geeft ons zicht op een rivier die lijkt te dienen als een drijvende vuilnisbelt. De stank komt ons tegemoet als we over de brug lopen. Op de oever zien we krotten gemaakt van afval, te smerig voor woorden en te erg om te kijken naar de gezinnen die hier leven...

Wat een contrast dit onwaardige bestaan! En dan te bedenken dat wij vanmorgen €200 hebben neergelegd om een half uur rond de Mount Everest te vliegen. Het gemiddelde inkomen in Nepal ligt rond de €120..... per maand. Het inkomen van de mensen langs deze rivier bestaat waarschijnlijk niet eens. Pffff... Wat leven we toch in een achtelijke wereld.

Maar weer 'even' omschakelen, want de wereld op je schouders dragen is te zwaar.

We stappen door en wat later staan we voor een steile trap met veel teveel treden. Maar ook veel teveel apen. Bevreesd beginnen we aan de stijging en houden we onze kleine behaarde soortgenoot goed in de gaten. Maar niet goed genoeg, want binnen 1 minuut ben ik m'n flesje coca cola kwijt. Terwijl ik rechts aandachtig een paar apen in de gaten hou, is er een kleintje links van me geslopen en grist hij (of zij) zo het flesje uit m'n linkerhand. In mijn naïeve reactie denk ik het flesje nog te kunnen redden, maar die aap is natuurlijk veel vlugger dan mij. Met een grijns op z'n smoel staat hij wat later op een rots het flesje open te draaien en neemt hij een grote slok. F*CK-aap.

Na wat gehijg en gepuf komen we (dorstig) boven aan. De tempels zijn best indrukwekkend en het uitzicht over Kathmandu is mooi. Als ware cultuurbarbaren keren we de tempels de rug en pakken we een dakterrasje om het uitzicht goed in ons op te nemen. Backpackers als we zijn vragen we de eigenaar of we onze meegebrachte broodjes bij ons drankje mogen opeten. Dat blijkt geen probleem. Maar wat wel een probleem blijkt, zijn de apen die zich inmiddels ook rond het dakterras verzameld hebben:) De eigenaar verwijst ons naar een verdieping lager waar hij snel de klapramen dichtdoet. De hond van het restaurant help ook een handje mee en houdt waaks de apen op afstand. Echt heeeeel rustig maakt An de broodjes klaar en slikken we ze zonder te kauwen door.

's Avonds weer terug in Kathmandu is het etenstijd. Tja we hebben het er maar druk mee. Het is onze laatste avond in Nepal, dus de laatste kans om nog eens echt Nepalees te eten. We haasten ons naar een authentiek eettentje en laten ons verrassen door de suggesties van de kok; Momo's, Dhal bat, Samosa, Koriander chutney, Paratha, Chapati..... Hmmmmmm....

Shit! Genoeg redenen om nog eens naar Nepal terug te gaan.

***