Vr 13 april Dag 1 Annapurna trekking Besi Sahar 820m -> Bhul Bule 850m

5.20uur; de wekker klinkt in de verte. Het is vrijdag de dertiende. Een mooie dag om aan de Annapurna trekking te beginnen. In een kleine 2 weken willen we uitkomen in het plaatsje Jomsom, met als kleine obstakel een bergpas van 5416meter. Zou het ons lukken? We hebben niet het gevoel dat onze conditie goed is zo vlak na India en een antibioticakuurtje, maar ja we hebben er onwijs veel zin in dus we gaan er voor!

Het zonnetje is al op als we om 6uur de taxi instappen naar het busstation. De 'tourist bus' (die toch een krappe 'local bus' blijkt te zijn voor een tourist prijs) brengt ons in 4½ uur naar Besi Sahar. Oftewel het startpunt van onze tocht. Bij een checkpoint laten we onze permit stempelen en na een snelle lunch starten we vol goede moed. Om vervolgens na ..ahum... 500meter een noodgedwongen stop te maken. Mijn rugzak blijkt niet te tillen en trekt aan mijn nekspieren. Valt dat even tegen. Blijkbaar is er toch iets mis gegaan met inpakken... Als we de rugzakken vergelijken blijkt de mijne inderdaad een stuk zwaarder dan die van Richard. Dan maar even wat spullen overgooien en het gewicht anders verdelen. Verdelen naar lengte bijvoorbeeld:)

Poging 2 verloopt een stuk soepeler, al is het aardig wennen om met een redelijk bepakte rugzak op te lopen. Gelukkig hebben we nog zo'n 14 dagen om te wennen. Het eerste stuk van de tocht staat er om bekend dat het nog niet zo mooi is. Wij kijken bewonderend rond en vragen ons af wie ooit heeft bepaald dat dit niet mooi is. Als dit nog niet mooi is, wat staat ons dan de komende dagen te wachten?

De tocht gaat over een kiezelweg en links en rechts hebben we mooi uitzicht op de bergen en kleine dorpjes. De bergen om ons heen zijn nog niet zo hoog (voor Nepalese begrippen), we schatten ze rond de 1500 meter. Beneden ons in de vallei stroomt een rivier met ons mee. De temperatuur loopt snel op en dat betekent veel zweten en veel drinken. Maar klagen doen we niet, nog niet althans... Als we goed kijken zien we in de verte de besneeuwde toppen van de Himalaya opdoemen. Daar gaan we heen!

Tegen half vier komen we aan in Bhul Bule. Ons oog valt snel op het 'Heaven Guesthouse'. De vriendelijke eigenares laat ook haar oog snel op ons vallen en laat graag haar kamers zien. De kamer ziet eruit alsof het vanmorgen snel in elkaar getimmerd is. Zo simpel, maar het is voorzien van twee schone bedden en uitzicht op de rivier, geweldig. Ze vertelt ook nog dat het guesthouse een warme douche heeft. Voor een spotprijs van €2,50 zijn we snel om.

We ploffen neer op het grasveld aan de rivier en zetten onze mp3 op. Heerlijk ff uitpuffen. Dan suist er opeens een bal over mijn hoofd. Een Nepalees jongetje stuitert zijn bal voor ons neer. Hoopvol kijkt hij Richard aan, maar die heeft niet veel aansporing nodig.

Na het voetbaluurtje nemen we ons voor echt even niets meer te doen vandaag. Morgen staat er een wandeling van ongeveer 4½ uur op het programma.

Route dag 1: Besi Sahar 820m → Bhul Bule 850m

Totaal geklommen: 200m (3m/minuut, 55m58s)

Totaal gedaald: 168 (4m/minuut, 36m04s)

Hoogste punt: 864m

Gelopen afstand: 9km

Tijd (incl. rust): 3h 17m 40s

Overnachting: Heaven guesthouse Nrp250/€2,50

Za 14 april Dag 2 Annapurna trekking Bhulbule 850m -> Ghermu 1156m

Het is 6 uur; dag twee van de trekking is aangebroken. We doen voorzichtig de houten luikjes van onze kamer open... en ja hoor een blauwe lucht! Na een goed ontbijt starten we met de wandeling. We hebben het dorpje nog niet verlaten of we komen al in een schitterend landschap met mooie uitzichten. En zo blijft het de hele tocht. Het is net alsof we langs allerlei schilderijen van 'Bob Ross' wandelen, zo onwerkelijk mooi zijn de uitzichten hier. Om elke bocht halen we weer het fototoestel tevoorschijn.

De temperatuur loopt alweer snel op en om 10uur staat het zonnetje al zo hard te stralen dat we ons totaal lek zweten. Maar ja, liever zo, dan regen. Tegen elf uur gaan we aan de beklimming naar Bahundanda beginnen dat op 1270meter ligt. We zijn van plan om daar te lunchen, maar nu zitten we nog op 900meter, dus we moeten nog even doorbijten.

De beklimming naar Bahundanda is flink steil en valt vooral voor mij zwaar tegen. Om de 10 minuten moeten we stoppen omdat ik totaal buiten adem ben. Mijn hart klopt zo snel dat ik me afvraag hoe dat straks moet als we naar de 5400meter willen klimmen.... nou ja dat zijn zorgen voor later, eerst maar eens vandaag doorkomen. Bij Richard lijkt het een stuk makkelijker te gaan, gelukkig heeft een van ons een goede conditie. Helaas heeft hij inmiddels wel een flinke blaar op zijn hiel die aardig in de weg zit. Hebben we al zo vaak gewandeld en nog nooit last van blaren gehad in deze schoenen, zul je net zien... Gelukkig maakt het uitzicht veel goed en doet bijna de vermoeidheid en blaren vergeten. Versleten maar voldaan ploffen we neer bij een knus restaurantje, doen onze schoentjes uit en voetjes omhoog. Pfff...

Tijdens de lunch zien we donkere wolken aan komen drijven vanuit de richting waar we straks heen moeten. Sterker nog in een kwartiertje trekt het helemaal dicht en begint de wind ook flink aan te wakkeren. Ons plan was om in het volgende dorpje te slapen, maar dat is nog 2 uur lopen. De donkergrijze lucht en het geluid van onweer zet ons aan het twijfelen. De eigenares van het restaurant en guesthouse ziet onze bezorgde gezichten en grijpt haar kans; “Het ziet er naar uit dat het erg slecht weer wordt, zouden jullie niet hier willen overnachten?“ het klinkt goed, maar we besluiten om door te gaan. We zitten nog maar op dag twee en willen niet nu al gaan uitlopen op de soort van planning die we (Richard) hebben.

Na de lunch pakken we onze blaren goed in (ik heb er inmiddels ook een) en trekken we de regenhoes over de rugzakken. Met de poncho startklaar zetten we de daling in naar Ghermu, waar we zullen slapen. Hoewel de lucht dreigend grijs is, vallen er maar een paar spetters en komen we droog aan.... Op onze bezwete kleding na dan. In Ghermu is het niet moeilijk om en guesthouse te vinden en al snel worden we uitgenodigd om even naar de kamer te kijken. Als we naar de prijs vragen haalt hij de menukaart er bij. Overnachtingen zijn hier spotgoedkoop, maar ze hebben dan wel graag dat je ook bij hun blijft eten. Op de kaart staat dat de kamer 300roepies is, maar de eigenaar biedt aan om ons wat korting te geven. “50 roepies” zegt 'ie. “Euh... je bedoelt dat je 50 roepies korting geeft?” De eigenaar schud zijn hooft ontkennend. “Nee, jullie kunnen de kamer krijgen voor 50 roepies.” We vragen het nog drie keer na, maar hij begint te lachen dat het echt goed is zo. Oké de kamer is simpel dat moet ik toegeven, maar dit is nog geen 50eurocent.

De menukaart is dezelfde zoals in de meeste guesthouses op de trekking en dat betekent rijst, chowmin, pasta's, gebakken aardappelen, rosti of pannekoeken. We bestellen de gebakken aardappels met groenten en de Zwitserse rosti met kaas. Even later zien we hoe de vrouw des huizes op een gasbrandertje staat te koken bij kaarslicht. Wat zou ze uit het pannetje toveren? Tot onze verbazing komt ze een half uur later met twee heerlijke gerechten uit het keukentje. Hoe krijgt ze het voor elkaar? De gebakken aardappels met groenten smaken zo lekker dat we nog een portie bestellen. We hebben toch al bespaard op de overnachting...

Na het eten komt de man met de hamer langs. Het is nog maar 20.00uur maar wat geeft het, morgen staat er weer een flinke wandeling op het programma, we vallen als een blok in slaap.

Route dag 2: Bhulbule 850m → Ghermu 1156m

Totaal geklommen: 721m (4m/minuut, 2h 27m 40s)

Totaal gedaald: 431m (5m/minuut, 1h 14m 53s)

Hoogste punt: 1288

Gelopen afstand: 13km

Tijd (incl. rust): 7h 43m 29s

Overnachting: Manaslu guesthouse Nrp50/€0,50

Zo 15 april Dag 3 Annapurna trekking Ghermu 1156m -> Tal 1664m

Het is weer 6 uur; dag 3 van de trekking staat voor de deur. Vandaag lopen we naar Tal een dorpje dat op 1700meter ligt. Tijdens het ontbijt zien we dat de lucht al aardig dicht trekt. Hmm... dat is jammer, waarschijnlijk gaan we vandaag wel een buitje op onze kop krijgen. Gelukkig is het zicht wel goed dus kunnen we weer volop genieten van de mooie 'Bob Ross schilderijtjes'.

Het pad is het enige dat de dorpjes met elkaar verbind en dat houdt in dat ons wandelpad ook meteen de enige doorgaande weg is voor de lokale bevolking. Alle boodschappen worden ook via het pad naar de dorpjes vervoerd. En meestal door een kudde bepakte ezels. We worden regelmatig gepasseerd door een kudde en moeten dan ook echt even opzij. Ezels lopen gewoon door, ook als jij in de weg staat. De tip is om aan de bergkant te wachten om te voorkomen dat je door een ezel of ander dier het dal in wordt geduwd. Een keer ervaren we dat dit echt geen overbodig advies is. Als we worden gepasseerd door een kudde ezels krijg ik ineens een kopstoot tegen mijn kont. Blijkbaar stond ik toch nog iets te veel op het pad volgens de ezel.

Behalve rijen ezels, mooie watervallen en kleine Nepalezen met veel te veel bepakking op hun rug komen we ook langs grote velden met bekende groene blaadjes. Hoezo heeft Nepal geen belangrijk exportproduct? Hier zouden zelfs de Rotterdamse koffieshops jaloers op zijn.

Het weer valt alles mee al is de lucht aardig grijs. Het miezert af en toe wat, maar niet zo hard dat we de poncho's aan moeten. Als het later wel wat harder begint te regenen komen we in the middle of nowhere een berghutje tegen. Het is 12.15u dus een mooie plek voor een lunch.

Na de lunch zien we het weer opklaren en komt zelfs het zonnetje er nog even doorheen. We moeten nog maar twee uurtjes... maar nog wel 200meter stijgen.

Altijd lekker om aan het einde van de middag op de plaats van bestemming aan te komen. We nemen een guesthouse en weer krijgen we de kamer voor een spotprijs, dit keer 100 roepies. En ook dit guesthouse heeft een warme douche, heerlijk! Na het eten gaan we wat lezen in bed en ik merk dat om 19.30u mijn ogen al dichtvallen. Geen normale tijd om te gaan slapen, maar ja we doen ook geen dingen die we gewend zijn overdag. We besluiten het licht maar uit te doen en vallen wederom als een blok in slaap.

Route dag 3: Ghermu 1156m → Tal 1664m

Totaal geklommen: 849m (5m/minuut, 2h 24m 40s)

Totaal gedaald: 364m (4m/minuut, 1h 17m 06s)

Hoogste punt: 1686m

Gelopen afstand: 12km

Tijd (incl. rust): 7h 33m 50s

Overnachting: Father&Son guesthouse 100Nrp/€1

Ma 16 april Dag 4 Annapurna trekking Tal 1664m -> Thanchok 2650m

Altijd fijn om een blauwe lucht te zien als je de gordijnen open doet. We boffen maar. Er staat een aardige klim op het programma. De route geeft aan om naar Chame te lopen. Een loop van 8h15 en dat lijkt ons echt gekkenwerk in de bergen. Op het kaartje zien we dat Thamchok ook een mooie stop kan zijn en dat ligt op 6h30 lopen. Nog steeds ver, want we moeten 1200m stijgen, maar misschien beter te doen dan Chame? Na het ontbijt starten we met frisse moed en nemen ons voor om aan te kijken hoe ver we komen.

We starten om 7.15u met lange broek en een thermoshirtje aan, maar na een uurtje warm lopen kunnen we de extra laagjes al uitgooien. Het zonnetje doet zijn best. De klimmen die we vandaag maken zijn zwaar, en ik kan wel zeggen heel zwaar. No pain no gain.

Een beetje noodgedwongen door onze blaren nemen we om 11uur al een lunch en lange rustpauze. Het blijkt geen straf want we worden verrast met een heerlijke pasta en uitzicht op de Annapurna II, die 'maar' 7937m hoog is... Na de lunch pakken we de blaren nog eens extra goed in en met succes, want we lopen een stuk gemakkelijker.

Als we weer aan de voet van een klim staan besluit ik mijn mp3 aan te zetten. Op de klanken van Audioslave hobbel ik naar boven. Wat heerlijk je eigen muziek in je oren en dan deze omgeving en maar doorstappen. Het voelt in ieder geval minder zwaar. Geweldig! Ik krijg zelfs hoop dat die mp3 er wel eens voor zou kunnen zorgen dat ik straks de pas van 5416m haal. Of toch niet?

Het is tegen 15uur als we het dorpje dat voor Thanchok ligt passeren. We besluiten dat Thanchok onze overnachtingsplek wordt voor vandaag. Het zou gekkenwerk zijn om nog verder door te lopen. Als we in Thanchok aan komen zitten we op 2650m en hebben we vandaag in totaal 1200m geklommen. In een van de twee guesthouses die het dorpje rijk is krijgen we een bed aangeboden voor alweer maar 100Nrp. Helaas heeft ze geen warme douche, maar ze kan wel een emmer warm water leveren. Euh... oké nou dan nemen we die maar.

Het eten komt uit één pan dat boven een haardvuurtje hangt te pruttelen. Maar de smaak doet niet onder voor een goed restaurant. ...al kan dat ook komen doordat we gewoon erg veel trek hebben na ons wandelingetje...

Route dag 4: Tal 1664m → Thanchok 2650m

Totaal geklommen: 1196m (5m/minuut, 3h 52m 11s)

Totaal gedaald: 222m (5m/minuut, 41m 19s)

Hoogste punt: 2707m

Gelopen afstand: 16km

Tijd (incl. rust): 8h 24m 51s

Overnachting: Himalayan hotel & restaurant 100Npr/€1

Di 17 april Dag 5 Annapurna trekking Thanchok 2650m -> Upper Pisang 3260m

O, wat had ik graag de wekker uit het raam gegooid vanmorgen... brrr als ik mijn neus boven de dekens steek voel ik de kou al. Gelukkig is de lucht wel helder blauw. Een lekker wintersportweertje eigenlijk. Het enige dat mist is een gondel die ons naar 3292m gaat brengen:)

Om 7.15u zijn alle blaren weer ingetaped en gaan we op pad. We zijn nog maar net vertrokken en we worden verwend met de mooiste uitzichten die we tot nu toe hebben gezien. Zucht...Bob Ross in het kwadraat zeg maar.

Hoe verder we lopen hoe dichterbij de sneeuwgrens komt. Maar hoe hoger we komen hoe minder zuurstof en dat merken we goed. In de middag krijg ik bonkende koppijn, wat een bekend symptoom is van hoogteziekte. Gelukkig zakt het snel met een paracetamolletje en een pauze, dus kunnen we verder.

De ijle lucht dwingt ons om langzaam te lopen... heeeel langzaam. Letterlijk schuifelen we voetje voor voetje omhoog naar de 3292m. Met grote dank aan 'killing in the name off' op mijn mp3 bijt ik me door de laatste meters heen.

In de namiddag komen we aan bij onze slaapplaats in het dorpje 'Upper Pisang'. Op een hoogte van 3260m staren we vanuit het restaurant naar buiten. Normaal gesproken in Oostenrijk kijk je op deze hoogte naar beneden om de andere bergtoppen te zien. Hier in Nepal moeten we ons hoofd in de nek leggen om de bergtop voor ons te zien. We staren ademloos naar de Annapurna II met zijn 7937meters...

Tegen de avond komt mijn koppijn weer terug en wordt ik ook misselijk. Shit! Die twee symptomen tegelijk zijn tekenen van acute hoogteziekte. We wachten het af met een paracetamolletje en een goede nachtrust.

Route dag 5: Thanchok 2650m → Upper Pisang 3260m

Totaal geklommen: 1007m (5m/minuut, 3h 18m 59s)

Totaal gedaald: 430m (4m/minuut, 1h 33m 29s)

Hoogste punt: 3292m

Gelopen afstand: 20,5 km

Tijd (incl. rust): 9h 14m 40s

Overnachting: Hotel Manang Marshyangdi 100Nrp/€1

Wo 18 april Dag 6 Annapurna trekking Upper Pisang 3260m -> Manang 3528m

We schrikken van de wekker om 6uur en moeten ons even bedenken waar we zijn, zo vast hebben we geslapen. Het gordijntje hoeven we niet open te doen (want die heeft deze kamer niet) om te zien dat het zonnetje weer vrolijk straalt aan een strakblauwe lucht. Alle hoogteziekteklachten blijken verdwenen, dus we kunnen weer veilig op pad.

Vandaag hopen we naar 'Manang' te lopen en zullen een pas van 3751m(!) moeten passeren. De route biedt gelukkig voldoende mogelijkheden om, als we Manang niet halen, in een eerder dorpje te stoppen. We zien wel waar we uitkomen, dit is geen landschap om doorheen te haasten, zeker niet met het risico op hoogteziekte. Maar... stiekem willen we graag Manang halen vandaag. Dit dorpje op 3528m is namelijk een soort verplichte langere stop om je lichaam te laten wennen aan de hoogte. Behalve dat we deze acclimatisatiedag moeten nemen voor de hoogte hebben we ook wel zin in een dagje helemaal niks. Zucht...O wat verheugen we ons om die schoenen een dag niet aan te hebben.

De route naar Manang is onbeschrijflijk mooi. We genieten van de natuur en laten ons meevoeren met de muziek op onze mp3. Het landschap doet wat met je, het raakt je. Het is best gek wat er allemaal in je gedachten opkomt lopend door dit schildersdoek. Ik vraag me af waarom wij het verdienen hier te zijn? Hoe zou het zijn als je hier geboren wordt, als dit je wereld is en je nooit ergens anders komt? Mijn gedachten dwalen af naar de landen waar we geweest zijn. Waarom cremeren ze in India mensen langs de Ganges terwijl er links een koe door hun as loopt te snuffelen en rechts een kind zit te poepen en verderop cricket gespeeld wordt? Waarom gebruiken ze in Vietnam de Mekong als een riool en afvalverwerking, als ze ook moeten drinken, eten en leven van hetzelfde water? Waarom betalen sommige van onze gepensioneerde landgenoten met vreselijk verkeerde bedoelingen voor een kind van 12 in Cambodja? Waarom gaan er zoveel mensen dood aan armoede terwijl anderen omkomen in hun welvaart? Waarom leven ze in Laos zo doodgewoon simpel en vredig en waarom trekt me dat zo aan, terwijl ik het in Nederland niet kan? Waarom deze vragen, nu in dit landschap, is er dan toch zoiets als je lot of je pad?

Met onze gedachten in de wolken en een soort van 'adrenalinerush' van de uitzichten slepen we ons over de pas van 3751m heen. Wat een mijlpaal! Zelfs op de wintersport zijn we nog nooit zo hoog geweest. Laat staan dat we ooit met onze eigen voeten naar deze hoogte gelopen zijn. En dan is dit nog maar dag 6 van de trekking...

De laatste uurtjes naar Manang zijn zwaar en onze blaren (die inmiddels verdubbeld zijn) laten bij elke stap weten dat ze er zijn. Alsof we ze zouden kunnen vergeten. We denken aan de rustdag die ons staat te wachten en we lopen puffend, maar vastberaden door. De kamer die we in Manang kiezen heeft een koude douche en een authentiek Aziatisch toiletje. Maar het mag de pret niet drukken want vanuit ons bed hebben we een panoramisch uitzicht op de Himalaya!

Route Dag 6: ` Upper Pisang 3260m → Manang 3528m

Totaal geklommen: 932m (5m/minuut, 2h 51m 06s

Totaal gedaald: 670m (5m/minuut, 1h 58m 48s)

Hoogste punt: 3751m

Gelopen afstand: 19,5 km

Tijd (incl. rust): 8h 41m 31s

Overnachting: Himalayan Singi Restaurant & Bar 150Nrp/€1,50

Do 19 april Dag 7 Annapurna trekking RUSTDAG in Manang

Heerlijk! Het is onze rustdag vandaag. We kunnen uitslapen, maar gewend aan de dagelijkse wekker van 6uur schrikken we om 6.30u klaarwakker. Dan maar een lekker ontbijtje in het restaurant. Daarna even de was doen in het ijskoude smeltwater en dan.... helemaal niks. Tegen een uurtje of 11 valt ons oog op een rooftop terrasje dat perfect in het zonnetje ligt en uitkijkt op de Himalaya. We settelen ons met een leesboekje en de mp3-tjes en vertoeven daar totdat de zon onder gaat.

Ik schuif tussendoor nog even aan bij de informatiebijeenkomst over hoogteziekten. Dat blijkt een verstandige keus. We krijgen het advies om vandaag nog met de hoogteziektetabletten (die we bij ons hebben) te beginnen. Ik moet ze sowieso nemen omdat ik al eerder op de route verschijnselen heb gehad. Blijkbaar wijst dit op een verhoogd risico op hoogteziekte. Richard wordt ook aangeraden te starten, gewoon ter voorkoming van.

En onze voetjes? De hele dag lopen we zonder blaarpleisters op onze blote voeten. Wat heerlijk!

Route dag 7: bed → restaurant → rooftop → restaurant → bed

Totaal geklommen: 3 trappen

Totaal gedaald: 3 trappen

Hoogste punt: Manang 3528m

Gelopen afstand: 10 meter

Tijd (incl. rust): 40uur

Overnachting: Himalayan Singi Restaurant & Bar 150Nrp/€1,50

Vr 20 april Dag 8 Annapurna trekking Manang 3528m -> Yak Kharka 4025m

Vandaag hebben we een relatief korte wandeling gepland van 3uur (zonder rust). Maar het is er wel eentje die ons voor het eerst over de 4000m zal brengen! Voordat we het dorpje verlaten lopen we eerst nog even langs het bakkertje dat we gisteren ontdekt hebben. Natuurlijk bestel ik een Yak cheese sandwich om mijn gemis aan kaas te stillen. Richard bestelt een stuk appeltaart en een kaneeldonut, ook geen verkeerde keus. Bij het winkeltje verderop kopen wat extra rolletjes tape, want we zijn inmiddels door onze blaarpleisters heen. We lopen ook nog even langs een 'safe drinking post' waar gefilterd water te koop is voor 40roepies per liter in plaats van de 180roepies die de hotels vragen. Tja we moeten toch op het budget letten willen we het een jaar vol houden.

Tegen 9 uur zijn we eindelijk klaar en lopen we het dorpje uit. Het weer is geweldig en de lucht is helderblauw. Aan de rand van het dorp kunnen we de extra laagjes kleding alweer uitrekken. Heerlijk in korte broek en shirtje kunnen we aan de steile(!) klim beginnen. Al snel zijn we weer in ademnood en schakelen we als vanzelf een paar versnellingen terug. Voetje voor voetje schuifelen we weer naar boven. Ik val in herhaling ik weet het... maar het uitzicht...geweldig! Wat een wereld!

Opeens hoor ik achter mij een enthousiast gejubel. Ik draai me om en zie hoe Richard op zijn horloge wijst..... “Wat!!” “We zijn de 4000m gepasseerd!!!” Het geeft ons de nodige energie en we lopen de rest van de route, niet gemakkelijk dat zou overdreven zijn, maar wel rustig uit.

Tegen 13uur komen we aan in Yak Kharka. We kiezen een guesthouse met tuin en ligstoelstjes om de rest van de middag bakkend in het zonnetje door te brengen. Af en toe worden we opgeschrikt door paarden die ons nieuwsgierig komen begroeten, Yaks die langslopen en een paar grote adelaren die sierlijk boven ons door de lucht zweven. Wat een dag!

Route dag 8: Manang 3528m → Yak Kharka 4025m

Totaal geklommen: 578m (4m/minuut, 2h 12m 21s)

Totaal gedaald: 110m (3m/minuut, 29m 30s)

Hoogste punt: 4025m

Gelopen afstand: 9 km

Tijd (incl. rust): 4h 21m 47s

Overnachting: 150Nrp/€1,50

Za 21 april Dag 9 Annapurna trekking Yak Kharka 4025 -> Thorung Pedi 4509m

Hoe warm we gistermiddag in het zonnetje lagen, zo koud was het vannacht in ons houten hutje. Met sokken, lange broek, thermoshirt, extra t-shirt, een fleece vest en twee dekens per persoon was het net te doen. Brrrrr... bizar hoe groot het temperatuurverschil hier is tussen dag en nacht.

De etappe van vandaag is geen lange, maar alles wat we lopen is wel boven de 4000. Dat betekent buffelen. Het landschap verandert aanzienlijk op deze hoogte. We zien geen bomen meer, slechts hier en daar een struikje. De watervallen op de route veranderen in langgerekte ijspegels en ook de dieren die hier leven zijn andere. We zijn nu in het land van de adelaars en de yaks. De adelaars zijn zo groot, zo hebben we ze nog nooit gezien. Je herkent ze aan de grote schaduw die over je heen valt als er weer een boven je hoofd vliegt. En dan de yaks. Wat een geweldige beesten, en dan bedoel ik niet alleen de heerlijke Yak-kaas die ze geven, maar echt bijzonder hoe die beesten aangepast zijn om op grote hoogte als deze te leven.

Het gaat de dieren makkelijker af dan wij op deze hoogte. Na 2 uurtjes hijgen en puffen naar boven worden we gewaarschuwd door het bord 'Danger landslides'. Als we om de bocht komen begrijpen we wel waarom landverschuivingen hier regelmatig voorkomen. We lopen op een smal paadje van twee voeten breed. Als we naar rechts kijken zien we een steile afgrond die eindigt in een ijskoude snelstromende rivier. Als we naar links kijken loopt de bergwand steil omhoog en is deze bezaaid met allerlei soorten steen, platte, ronde, grote, kleine en rotsblokken wisselen elkaar af en proberen elkaar in evenwicht te houden. De zwaartekracht doet vermoeden dat de hele bergwand elk moment in beweging kan komen. Echt op ons gemak lopen we dus niet, zeker niet als we op de bergwand rechts van ons opeens een partij stenen naar beneden zien schuiven. Ver buiten ons bereik, maar we zijn gewaarschuwd. Omlopen is geen optie, want er is geen ander pad. Snel doorlopen is ook al geen optie want daar is te weinig zuurstof voor. Er zit niets anders op. In een slakkentempo blijven we een half uurtje stug doorlopen en doen we een paar schietgebedjes. Even niet niezen en geen windje laten:)

Tegen 12.30u komen we aan in Thorung Pedi onze eindbestemming... voor vandaag. We hebben nog nooit geslapen op 4500m, en behalve dat dit een supergave belevenis is, is het ook heel erg koud. Ons hutje heeft dunne muren, enkelglas en een houten luikje zonder glas. De kieren, die overal lijken te zitten, geven de snijdende wind vrij spel in onze kamer. Wat ook al niet helpt is dat een uurtje na aankomst de lucht dichttrekt en het begint...... te sneeuwen!! Ik denk dat we vannacht maar 'lepeltje lepeltje' gaan liggen en alles aandoen wat we bij ons hebben.

De douches in de Himalaya zijn een verhaal apart. Ze zijn in alle variaties aanwezig en natuurlijk, hoe hoger je komt hoe primitiever. Zo hebben we douches gehad van warm water op gas (heerlijk maar zeldzaam!), koudlauw water op zonne-energie, een emmertje warm water uit de keuken, een ijskoude douche en ook hebben ze hier douches zonder(?) water.

Vandaag hebben we een houten hutje met een steenkoude betonnen vloer en kunnen we voor 150 roepies een emmertje heet water meekrijgen uit de keuken. Hmm...geen heel aantrekkelijk aanbod, maar gisteren hadden we een douche zonder water en de dag daarvoor hebben we geen gebruik gemaakt van de ijskoude douche. Dus even later loop ik door sneeuw en wind met mijn toilettas, handdoek en emmertje heet water naar het houten hutje. Brrr... Het hutje is geplaatst naast het toilet dat niet regelmatig wordt doorgespoeld. En voor het gemak is het dak gemaakt van golfplaten die nu door de wind worden opgetild, zodat het sneeuwt in het douchehokje. Nog meer details weten? Nou ja, het uitzicht door het raampje is erg mooi want ik kijk uit over een ravijn en een steile bergwand. Als ik de keer daarna weer opkijk om van het uitzicht te genieten staat er ineens een paard met zijn kop pal voor het raam....Whoaaaa!!

Genoeg avonturen voor vandaag, de rest van de middag brengen we door in het restaurantje. Iedereen die hier blijft slapen is op hetzelfde idee gekomen dus het is gezellig druk. We komen veel mensen tegen die we al eerder op de route hebben gezien.

Buiten wordt het steeds witter en hoewel dat een erg mooi uitzicht geeft, het zijn misschien niet de meest ideale condities om morgen een pas van 5416m over te gaan. Want inderdaad de 'top of the walks' staat morgen op het programma. We bestellen een 'warme black tea met home-made apple pie' en wachten maar af.

Route dag 9: Yak Kharka 4025 → Thorung Pedi 4509m

Totaal geklommen: 570m (4m/minuut, 2h 06m 00s)

Totaal gedaald: 102m (3m/minuut, 28m 57s)

Hoogste punt: 4516m

Gelopen afstand: 6km

Tijd (incl. rust): 4h 33m 54s

Overnachting: High Camp Lodge 100Nrp/€1,-

Zo 22 april Dag 10 Annapurna trekking Thorung Pedi 4509m -> Muktinath 3800m

De thermometer op Richard's horloge geeft aan dat het 2 graden is.... en dat horloge ligt in onze slaapkamer(!). De twee dekens, sokken, lange broek, thermoshirt, t-shirt, extra t-shirt, fleecevest, handschoenen en skimuts konden de kou helaas niet buiten houden. Bibberend en slaapwandelend loop ik met de zaklamp naar buiten, naar het houten hokje dat het toilet heet. De sneeuw kraakt onder mijn voeten. Het is nog geen 5 uur. Als ik naar boven kijk zie ik heel veel sterren. Mooi! Het is onbewolkt. Als straks de zon opkomt kan het een mooie dag worden om een pas van 5416meter over te gaan.

Na een licht ontbijt wordt de zon ook wakker en beschijnt ze de bergtoppen met een mooie rode gloed. Half zes. We gaan op pad! Het landschap is betoverend mooi, misschien nog wel mooier door de verse laag sneeuw die gisteren is gevallen. Bij de tweede haarspeldbocht worden we uit onze droom geholpen. Het is zwaar en het gebrek aan zuurstof put ons snel uit. Gefocust op ons doel schuifelen we naar boven. In slowmotion. Om de 20 minuten stoppen we 5 minuten om op adem te komen. De mp3-tjes gaan aan, een beetje arbeidsvitamine kunnen we wel gebruiken.

We zijn een uurtje op weg als we de eerste lopers alweer naar beneden zien komen. Te veel last van de hoogte, onverstandig om door te gaan, ze gaan het morgen weer proberen. Pfff... de twijfel slaat wel even toe, maar we voelen ons nog goed, tenminste.... geen hoofdpijn of misselijk, dus we kunnen door.

We gaan op de 5000meter af, we pakken elkaars hand en volgen de hoogtemeter op het horloge.... nog een paar stapjes.... jaaaa weer een mijlpaal!!

Nog 414hoogtemeters te gaan. We kijken naar boven, maar kunnen nog niet zien wat de pas zou moeten markeren. Nog maar eens de mp3 raadplegen, genieten van het uitzicht en lopen – stoppen – lopen – stoppen – lopen.... Als je maar lang genoeg volhoudt, dan... wat wappert daar? Zien we het goed, of is het stille hoop? Nee het zijn ze echt; de gebedsvlaggen zijn in zicht. Met vernieuwde energie lopen we door, de moeheid is even weg en de blaren vergeten.

En dan....

We hebben 'm!!!!!!

Natuurlijk nemen we een lange pauze op de bergpas en laten dit moment goed op ons inwerken. Maar alles wat naar boven gaat, moet ook weer een keer naar beneden. Om precies te zijn nog 1675meter naar het eerstvolgende dorpje. En dat is, kan ik je achteraf vertellen, een goed recept voor zere knieën en 4 dagen spierpijn.

Op de terugweg vindt moeder natuur dat we het wel genoeg getroffen hebben met het weer. De grijze wolken pakken samen, de temperatuur daalt en we worden getrakteerd op een sneeuwstorm met flinke windvlagen. Hoe verder we afdalen hoe slechter het wordt. Op de hoogtemeter zien we dat we er bijna zouden moeten zijn en als opeens de wolken opzij schuiven blijkt dat te kloppen.

In het dorpje Muktinath valt Richard z'n oog op, hoe kan het ook anders, het Bob Marley Hotel & Reggae Rock Restaurant. Na 11½ uur buiten spelen settelen we ons voor 100 'roepieroepie'. We kiezen een plekje bij de kachel in het restaurant en bestellen….natuurlijk een biertje!

Route dag 10: Thorung Pedi 4509m → Thorung pas 5416m → Muktinath 3741

Totaal geklommen: 980m (4m/minuut, 3h 35m 28s)

Totaal gedaald: 1831m (7m/minuut, 4h 17m 23s)

Hoogste punt: 5416m

Gelopen afstand: 16km

Tijd (incl. rust): 11h 30m 39s

Overnachting: Bob Marley Hotel & Reggae Rock Restaurant 100Rps/€1,-

Ma 23 april Dag 11 Annapurna trekking Muktinath 3741m -> Kagbeni 2935m

We hadden het nog makkelijk 2 weken kunnen uithouden bij het Bob Marley Hotel. Ware het niet dat het nog twee dagen lopen is naar het echte eindpunt; Jomsom. Vanuit Jomsom zullen we het vliegtuig pakken naar Pokhara...en dan, dan pas kunnen de voetjes echt omhoog.

De wind steekt na elf uur op en met ware rukwinden lopen tegen de wind in de bergwand af. De wandeling van vandaag voelt eigenlijk een beetje als een 'moetje'. We lopen met klutsknieën en spierpijn nog een extra 1100meter naar beneden, naar Kagbeni. Maar dan worden we wel beloond met een overnachting in het echte Nepalese 'Hilton Hotel' voor maar liefst €1,50. Waarschijnlijk het enige Hilton hotel zonder warm water.

Route dag 11: Muktinath 3741m → Kagbeni 2935m

Totaal geklommen: 283m (7m/minuut, 0h 37m 23s

Totaal gedaald: 1104m (7m/minuut, 2h 29m 53s)

Hoogste punt: 3741m

Gelopen afstand: 10km

Tijd (incl. rust): 4h 29m 10s

Overnachting: Hill Ton Hotel 150Rps/€1,50

Di 24 april Dag 12 Annapurna trekking Kagbeni 2935m -> Jomsom 2875m

De laatste dag is aangebroken. Waarschijnlijk is het vandaag de makkelijkste loop van heel de route, maar zo voelt het niet. De sterke wind giert door de vallei die we moeten doorkruisen. En dan die beentjes en blaren... Wat het zwaarst is, moet het zwaarst wegen zei iemand eens tegen mij. We bijten door totdat we eindelijk het verlossende 'welcome to Jomsom' zien staan. Yeah!!

Route dag 12: Kagbeni 2935m → Jomsom 2875m

Totaal geklommen: 214m (7m/minuut, 0h 30m 12s)

Totaal gedaald: 258m (5m/minuut, oh 43m 42s)

Hoogste punt: 2935m

Gelopen afstand: 9km

Tijd (incl. rust): 1h 56m 10s

Overnachting: Hotel Trekkers Inn 300Nrp/€3,-

Het is 5.30u we zitten op het vliegveld van Jomsom. Met een beetje mazzel hebben we gisteren nog een vliegticket kunnen bemachtigen in het twinottertje dat maar 19 stoelen heeft. Een vroege vlucht dat wel, maar alle andere zaten de komende dagen vol.

De vlucht is maar 25 minuten. Net genoeg tijd om mijn neus helemaal plat te drukken tegen het raam. Wat een uitzicht, het is kraakhelder. Als het vliegtuig op 6000meter vliegt en je moet naar boven kijken om de top van de berg te zien ...dan zijn de bergen echt hoog! ..en het vliegtuig een beetje laag:)

We zijn weer in Pokhara!

Voetjes omhoog en oogjes dicht... slaap lekker.

BEKIJK HIER DE CLIP: http://www.youtube.com/watch?v=lWcC8owjxu8

***