Dinsdag 10 april Pokhara Viewpoint lodge (Nrp400)

We hebben al veel soorten vervoer gehad, maar een paard en wagen stond nog niet in het rijtje. Het is een oud beestje, maar het heeft nog genoeg PK om ons over de tamelijk ongelijke weggetjes te vervoeren. Gelukkig voor het beessie is het maar een kort ritje naar het busstation.

Bij het busstation aangekomen moeten we eventjes wachten voordat de bus vertrekt. De bus ziet er vrij comfortabel uit. Tijdens het wachten ontmoeten we een Duitse jongen van een jaar of 24. Aan z'n baard te zien is hij al een tijdje aan het reizen. Hij is ook op weg naar Pokhara. Het is een beetje een dromer met een gitaartje en hij kan cannabis wel waarderen. Hij praat op een superrelaxte, wat afwezige manier, uh...weetjewel.... Peace jeah...! Een aardige gast!

Als de bus zo'n uurtje onderweg is begint het landschap aardig te heuvelen. Pokhara ligt op zich niet hoog, maar is wel de plek waar vandaan we ons gaan voorbereiden op een trekking door de Himalaya, namelijk de Annapurna Trekking. Het eerste zicht op de voorzichtige bergen maakt ons enthousiast.

Bij aankomst regelen we snel een taxi en dat betekent hier een heel klein model suzuki. We moeten naar de andere kant van de stad, want we willen net een beetje buiten de drukte zitten. Met stevig afdingen krijgen we uiteindelijk een goede prijs.

We hebben een guesthouse uitgekozen met uitzicht op het meer en lekker goedkoop. En dat lekker goedkoop ligt niet aan het uitzicht, maar aan de kamer. Tjonge, jonge, heb je een guesthouse met zo'n uitzicht, is de kamer echt helemaal goor en valt van ellende uit elkaar. Het is dat we net een lange reis achter de rug hebben en dus echt geen zin hebben om direct weer te verkassen...

Pokhara is een leuk en relaxed stadje. Het ligt langs een groot meer, met in de rug een aantal besneeuwde toppen van de Himalaya. Het stadje geeft ons een waar festival gevoel. Zowat iedereen heeft dreadlocks en loopt erbij als een hippie uit de jaren '60. Ook het eten, drinken en andere 'versnaperingen' zijn afgestemd op de behoeften van de hippies. We voelen ons eigenlijk wel snel thuis:)

We slenteren wat langs de vele barretjes, restaurantje en winkeltjes in de langgerekte straat die Pokhara eigenlijk is. Het is goed weer en dat nodigt ons al gauw uit om lekker aan het meer te gaan zitten. Inmiddels hebben we op onze weg langs het meer al een onderkomen gevonden en voor morgen geboekt. Mooi! Vanavond even doorbijten en morgenvroeg wegwezen.

Voordat we bij het meer waren neergestreken zijn we ook even bij een apotheek gestopt. We zijn allebei dan wel van onze lichamelijke klachten af, maar het advies van de dokter was om toch even een 'stooltest' te laten doen. Laat er bij deze apotheek nou net een uithangbord hangen die deze test aankondigt. Het kost een euro per persoon en dat bedrag roept bij ons (met name bij An) de nodige argwaan op. Hoe kan zo'n test voor deze prijs betrouwbaar zijn? Nou ja laten we de gok maar nemen. We krijgen 2 potjes mee en een tandenstoker mee als schepje? Nou ja, dat zijn wellicht zorgen voor morgenochtend.

S'avonds stellen we het terug gaan naar ons eigenaardige hotel zo lang mogelijk uit door bij het Freedom Cafe te blijven hangen. Een plek die we wel vaker zullen gaan bezoeken, vrees ik. Het is een relaxte tent (een goede vibe, weetjewel) aan het meer. Je kan er goed eten en drinken (bier, pizza en fajitas) en er is gratis wifi. Als klap op de vuurpijl wordt er ook nog live muziek gemaakt op het open podium. Iedereen, maar dan ook echt iedereen, mag het podium opstappen om te laten horen wat 'ie in zich heeft..... Vanavond betekent dat vrije expressie door een groep hippie-achtige figuren. Ze maken met elkaar een soort ambiënt muziek, waarbij een wat oudere man de vrije expressie iets te serieus neemt. Het is werkelijk geen gehoor. Hij doet voorkomen alsof hij helemaal opgaat in de muziek en de geesten uit andere werelden aan het oproepen is. Persoonlijk heb ik een beetje m'n twijfels bij mensen met teveel ringen, oorbellen, baardharen, dreadlocks, gekleurde kleding, een lang gekrulde wandel-(lees tover) stok en blote voeten. Waar is het misgegaan? Die ene trip? Die foute paddestoel? Ik weet het niet hoor. Wellicht is het een vooroordeel en is mijn geest nog niet zo vrij, misschien verlaat ik Nepal straks zelf ook met dreadlocks...

Woensdag 11 april Pokhara Bishnu lodge (Nrp700)

Wakker worden, tas inpakken, stukkie lopen en heel gauw onze kamer in de Bishnu Lodge betrekken. Dat is eigenlijk wat we voor 8uur vanochtend hebben gedaan. Als we zijn ingechecked en alles op z'n plek staat (met andere woorden als de tassen in de hoek zijn gegooid) nemen we een lekker ontbijtje bij het nu al door ons geliefde Freedom Cafe.

Omdat we besloten hebben 'de test' bij de apotheek te ondergaan, staan we na het ontbijt om en om in de wc met een potje en een tandenstoker. Een uur later en een euro lichter is de uitslag er al. Voor An is de uitslag goed, het antibioticakuurtje heeft zijn werk gedaan. Bij mij wordt een verhoogde waarde van bacteriën gezien, dus ik kan ook starten met een kuur. We gaan er maar vanuit dat de uitslagen betrouwbaar zijn en kunnen ons nu echt gaan voorbereiden op onze tocht.

Donderdag 12 april Pokhara Bishnu lodge (Nrp700)

Nadat we alles op bed hebben uitgestald wat de komende dagen meemoet, gaan we de stad in. Onze eerste stop ligt aan de andere kant van Pokhara. Het is de plek waar we onze vergunningen moeten halen. We hebben 2 verschillende per persoon nodig, dit omdat we zonder gids of dragers gaan. Het verloopt vrij soepel en al snel staan we buiten met noodzakelijke paperassen.

Bij een kraampje net buiten het kantoor pakken we een fruitsapje (inclusief vliegen om je hoofd), waarna het tijd is om wat inkopen te doen. We hebben een lijstje gemaakt met spullen die we nodig hebben. Waterzuiveringstabletten, poncho, handdoek, energierepen, noten/chocola, batterijen, enz. enz. Zo rond lunchtijd zijn we klaar en nemen we een break aan het meer.

Na de break, nog voor het avondeten, pakt An de spullen in. Morgen checken we uit en kunnen we de rest van onze spullen achterlaten in de Bishnu Lodge. Ik regel een taxi naar het busstation en een busrit (zo'n 5 uur) naar Besi Sahar. Het startpunt morgen. De eigenaar van ons guesthouse is hartstikke aardig en helpt ons uitstekend.

De rest van de avond ploffen we neer in het café aan de overkant (ons stamcafé). Terwijl we met Nederland aan het skypen zijn wordt ons een stuk spacecake aangeboden door iemand op blote voeten en een lang gekrulde wandel- (lees tover) stok. 'Nu even niet, ik heb m'n schoonmoeder aan de lijn'...

***