Vrijdag 6 april Chitwan National Park Chitwan Gaida Lodge (Nrp900)

Met behulp van een fietstaxi, een lokale bus, nog een lokale bus en nog een mini bus komen we na een uurtje of zeven hobbelen aan bij het Chitwan National Park. En dat alles voor een euro of 7 (720rp). Het Chitwan National Park is een natuurgebied dat met name bekend staat om haar nogal grote logge inwoners, oftewel neushoorns. Verder leven er ook tijgers, apen, krokodillen en nog veel meer wild. Wij hebben besloten om even niet wild te doen en gaan eerst een aantal dagen niks doen. Het is onze eerste echte stop in Nepal en we hebben een wat luxer onderkomen dan normaal uitgekozen. We hebben een mooie veranda met lekkere stoelen, wifi, bediening aan huis, goed eten (pizza, patat), Everest bier (650ml per fles) een mooie grote schone bungalow en een warme douche. De neushoorns moeten nog maar even wachten...

Zaterdag 7 april Chitwan National Park Chitwan Gaida Lodge (Nrp900)

An lijkt na haar antibiotcakuurtje langzaam van al haar lichamelijke ongenoegens af te raken. Helaas nu ben ik aan de beurt. Gelukkig hoeven we niks en is de wc in de buurt. We zetten in op goed uitzieken zodat we straks 'fit' aan de trekking van twee weken door de himalaya kunnen beginnen. Links naast onze bungalow ligt een vijvertje. Soms zien we er bijzondere vogels, maar wat echt bijzonder is leeft onder het wateroppervlak. Iedere dag, aan het einde van de middag, wordt er 'iets' in de vijver gevoerd. Er worden een paar handen vol dierlijke ingewanden in het water gegooid en enkele tellen later worden die naar beneden gezogen. Je ziet verder niks, maar het is duidelijk dat er iets zit dat van dierlijke ingewanden houdt. Ook de mensen van de lodge weten niet wat voor soort het is. Het is een vis, maar wat voor een is niet bekend. De vijver zelf is niet zo groot. Zes bij zes hooguit. Heel af en toe hebben we wel de rug van een vis gezien, maar daar bleef het dan ook bij. Pootje baden doen we maar even niet...

Zondag 8 april Chitwan National Park Chitwan Gaida Lodge (Nrp900)

Nog steeds niet helemaal klachtenvrij, maar alweer behoorlijk opgeknapt. En langzaamaan krijgen we zin om Chitwan te verkennen. Jongens van de lodge hebben al een aantal pogingen gewaagd om ons een tour door het park te slijten, maar wij willen liever nog even verder kijken. Er zijn 2 mogelijkheden om het park en met name de neushoorns te spotten. Op de rug van een olifant of te voet. Op een olifant betekent met vier man in een te klein bakkie zitten dat op zijn rug zit vastgeknoopt. En dat voor een flink bedrag 2 uur oncomfortabel hobbelen. Hoewel wordt gezegd dat dit een van de betere manieren is om de neushoorns te spotten, kiezen wij toch voor de variant te voet. Dit is echter niet zonder risico's, want het komt nog weleens voor dat neushoorns als een dwaze op je af komen rennen. Het zijn op zich bange beesten, maar nogal groot. En omdat ze slecht zien en heel goed horen. Voelen ze zich bij het minste geluid bedreigd en stormen ze gewoon met hun hoorn in de richting van het geluid. Ongelukken gebeuren echter zelden....

In het dorpje ontmoeten we al snel een ranger die voor ons een tochtje kan regelen. Het is een praatjesmaker en laat ons niet met rust. Wanneer we ergens wat zitten te drinken probeert hij het weer onder het mom van een gezellig praatje. Enigszins gepeperd laat ik merken dat ik het goed zat ben. Even later boeken we eenzelfde tour bij een andere, stuk relaxtere, ranger. We kiezen voor een kano en junglewalk met gids.

Omdat ik nog niet helemaal lekker ben gaan we daarna direct weer terug. En dat is maar goed ook, want het begint voor de derde keer op rij te onweren. Vanaf onze veranda kijken we bewonderend naar de bliksemschichten die door de lucht vliegen. Hopen maar dat het opklaart voor onze jungletocht morgen....

Maandag 9 april Chitwan National Park Chitwan Gaida Lodge (Nrp900)

Samen met een Duits meisje volgen we onze gids en z'n hulp. De gids is een eindje in 50 en al jaren een van de rangers in het park. Hij is geboren en getogen in dit gebied en kent het op zijn duimpje. En dat is op zich een prettig idee. We lopen richting de rivier die langs het park loopt. Daar liggen een behoorlijk aantal hele smalle kano's te wachten op de mensen die vandaag neushoorns gaan spotten. We hebben geluk want we zijn maar met z'n drieën. In tegenstelling tot de andere groepen die met een mannetje of 12 staan te wachten. Eenmaal op het water worden we ingehaald door een kano met een stuk of zeven Engelse grietjes. Ze praten en lachen zo hard, dat zelfs de olifanten langs de kant hun poten voor hun oren houden. Gelukkig hoeven we daar straks niet mee het park in.

We weten dat de rivier wordt bevolkt door krokodillen en al gauw worden we er door onze gids op een gewezen. Het is een redelijk groot groen exemplaar, die rustig op de oever van de rivier ligt te loeren.

Even later zien we nog een kingfisher en twee grote (hele grote) aasgieren. Maar het echte avontuur moet nog beginnen. Na een half uurtje varen gaan we aan wal. Ook de club Engelse dames arriveert en onze gids reageert snel op dit aanstormende gevaar en loodst ons met snelle passen het hoge gras richting het bos in. We moeten moeite doen om hem bij te houden, later legt hij uit dat dit de kans vergroot om neushoorns te spotten. “Als we hun blijven kunnen jullie het vergeten om een neushoorn te zien.” Hmmm...Ik mag 'm wel deze gids. Wat we moeten doen wanneer we een neushoorn zien wordt ons niet meer verteld, maar we zijn als eerste groep bij het bos!

In gedachten beeld ik me in wat ik zou doen als er een neushoorn op me af komt rennen. In een boom klimmen of me er stil achter verschuilen lijkt me het slimste. Ik zie me al staan, met de adem ingehouden, achter een boom. En dat dan langzaam die hoorn links van mij in m'n gezichtsveld komt. Dan roep ik heel hard BOE! En rent die neushoorn hopelijk gillend weg.

Dan komt plotseling de gids tot stilstand en hurkt door z'n knieën. We botsen bijna tegen 'm op. Hij heeft blijkbaar iets gezien of gehoord. Wanneer hij iets links van ons wijst zien we een groep wilde herten. Enigszins opgelucht halen we weer adem en staren een tijdje naar de herten, die niet veel later verder het bos galopperen. Met voor en achter ons een gids vervolgen we de weg, verder het bos in. En dan gebeurt het. Wederom komt onze gids plotseling tot stilstand. Gewend aan zijn manoeuvre stoppen ook wij nu op tijd. Hij gebaart ons te blijven waar we staan. Langzaam kruipt hij verder door het bos. Hij is een meter of tien verder wanneer hij gebaart dat we stilletjes naar hem toe moeten sluipen. Met het gebonk van m'n hart in m'n keel kijk ik over de schouder van de gids het bos in. We zien niks, maar horen plotseling takken kraken en doffe klappen op de bosvloer. Dan zien we een grijze schim en onze gids roept “get back, get back”. We rennen een stuk terug, onderwijl zoekend naar een boom. Ik besef dan dat BOE roepen geen zin zal hebben. Na een kort sprintje horen we niks meer en lijkt de kust weer veilig. We zuchten diep en zitten vol adrenaline. Wat een kick zeg. De gids legt uit dat het een neushoorn was, maar helaas hebben we hem niet heel goed kunnen zien. Bijzonder spannend is het wel.

Niet veel later. Hetzelfde ritueel. Maar nu hebben we goed zicht en zien we de neushoorn zo'n 30 meter van ons vandaan bij een grote boom. Niet normaal hoe groot en massief dat beest is. Hij ziet er ook echt prehistorisch uit!

Als die op je afstormt en je te grazen neemt, dan is er niet veel meer van over. Ook nu weer reageert de neushoorn op het minste geringste geluid en moeten we enkele momenten later een stuk wegrennen. Weer zoeken we naar een boom, terwijl we met een hand proberen te filmen of te fotograferen. Dit moet op de gevoelige plaat. Het risico op een voetafdruk op m'n rug neem ik blijkbaar op de koop toe. Het is een gave tocht zo. We zijn blij dat we niet bovenop een olifant geklommen zijn. Op deze manier beleef je het veel beter volgens ons.

Op de terugweg tikt An de gids op z'n schouders. We lopen nog steeds in een rijtje als ik An in alle rust(?) de gids erop attent zie maken dat er links van ons een neushoorn op de grond ligt. Het is niet te geloven. Zonder ook maar een enkele tak ertussen ligt nog geen 15 meter verderop een neushoorn te slapen. Oeps die hadden we toch bijna over het hoofd gezien. We zijn erg dankbaar dat het kolossale beest ligt te knorren en ons niet heeft gehoord. De gids neemt ons gauw en stilletjes een stuk ervandaan. We kijken nog een tijdje en lopen vervolgens het park uit richting de rivier.

Bekijk hier de clip: http://www.youtube.com/watch?v=BF6Dd2_yd2o

***