Ma 5 maart Sayanabouri Elephant Conservation Centre 2.160.000Kip/€216

Vandaag gaan we op weg naar het 'Elephant Conservation Centre' in Sayanabouri. Twee dagen terug lazen we hier toevallig een foldertje over. Het centrum is opgericht om zwangere olifanten een veilige kraamtijd te geven, zieke olifanten te behandelen en oude olifanten een rustplek te bieden. Ook geven ze Mahouts (olifantenrijders) de kans om het vak van de Mahout op een goede manier te leren. Olifanten nemen een belangrijke plaats in in de cultuur van Laos, maar door de ontwikkeling van het land worden de dieren steeds vaker vervangen door machines of worden gehouden voor een rondrit met toeristen. Het centrum probeert de cultuur te behouden en goed voor de olifanten te zorgen. Het is vorig jaar opgericht en heeft pas in november 2011 zijn deuren geopend voor ecotoeristen en vrijwilligers. Het lijkt ons geweldig om erheen te gaan, maar het centrum is zo nieuw dat het nog niet eens in de reisgidsen vermeld staat. Gelukkig hebben ze wel een internetsite en mailadres, dus hebben we gisteren een mailtje gestuurd om een slaapplekje te reserveren. We hebben helaas nog geen antwoord, maar we vinden het de gok waard en stappen toch maar in de bus richting Sayanabouri. We zien wel of het goed komt?

De busrit is even doorbijten want we kunnen ons opmaken voor 7 uur stofhappen. We rijden namelijk op een weg die in aanleg is. De Laotiaanse bouwvakkers zijn er al 2 jaar mee bezig en het resultaat is een uitgehakte weg met een paar m³ platgewalst zand. Doordat het al 3 maanden droog is in Laos is de weg nu één groot stuifzandfestijn. Het is de bedoeling dat er op de zandlaag geasfalteerd gaat worden. Vorig jaar waren de bouwvakkers niet op tijd klaar en heeft het regenseizoen de zandweg weggespoeld. Genoodzaakt zijn ze dit jaar weer opnieuw begonnen met het plaatsen van zand. De planning is dat eind 2013 de weg af is. We zien echter nog geen tekenen van asfalt en over anderhalve maand breekt het regenseizoen aan. We vrezen dat het Laotiaanse tempo van de bouwvakkers het ook dit jaar niet zal redden. Ook de brug die over de rivier geplaatst moet worden zien we met zijn beginselen in de steigers staan. Vandaag steken wij de rivier over met het oude veerpontje dat hier al jaren vaart en verwachten dat het pontje hier de komende jaren ook nog wel zijn dienst zal moeten doen.

Tegen drie uur in de middag komen we aan bij het busstation van Sayanabouri. Het busstation is redelijk 'in the middle of nowhere' en we hebben geen idee waar het Elephant Centre ligt. Als het stof is neergedaald zien we opeens nog een toerist staan, maar even vragen wat zijn reisplan is. Het kan geen toeval zijn hij is op weg naar het Elephant Centre en gaat daar een week als vrijwilliger werken. Er komt een tuk-tuk de hoek omzetten om hem op te halen. Als wij onze plannen uitleggen en de chauffeur een telefoontje pleegt met het Elephant Centre is het geregeld en kunnen we mee. Onze nieuwe reisgenoot, Leonard uit Oostenrijk, heeft ook geen idee wat hem te wachten staat en vol verwachting kijken we met zijn drieën naar wat komen gaat. Na een half uurtje hobbelen achterin de tuk-tuk stoppen we bij een groot meer. Even wachten zegt de chauffeur en wij gehoorzamen braaf. Wat moeten we anders? Vanaf het meer zien we een groot vlot aan komen varen met wat vuilniszakken erop. “This is your pick up, get on board please”. Met een groot vraagteken op ons voorhoofd doen we wat ons aangeboden wordt en stappen met onze bepakking op de vlonder.

Geen idee van wat ons te wachten staat laten we ons over het meer voeren. Na een kwartiertje zien we op de oever het Elephant Centre voor ons opdoemen.

We worden alleraardigst ontvangen en naar onze ecobungalow begeleid. Eco omdat alles in het park draait om behoud van de natuur. En toch zijn we van alle basisbehoeften voorzien en hebben zelfs een warme douche en elektriciteit met dank aan de zonnepanelen. En dan nog onze veranda die uitkijkt over het meer...dit zijn van die slaapplekken die je nooit meer vergeet.

We hebben onze tassen nog niet neergezet of we worden al uitgenodigd om samen met de Mahouts naar 'the nursery' te gaan. Er zijn op dit moment drie jonge baby-olifantjes in het centrum en met een half uurtje lopen door de jungle kunnen we ze gaan zien. Of we zin hebben om mee te gaan? We doen de hut op slot en staan al klaar. We worden naar een kraamplek aan het meer gebracht en voor onze veiligheid moeten we op een vlot in het meer gaan zitten. Al snel horen we getetter uit de bosjes komen en daar komt ze hoor, mama olifant met haar 1 maand oude jong, die schuchter maar erg nieuwsgierig tussen haar benen te voorschijn komt.

Moeder en jong gaan zich opfrissen in het meer. En vooral voor de kleine betekent dat heel veel spetteren en verstoppertje spelen onder de waterplanten.

Als moeder en jong weer weggebracht worden door de Mahout komt moeder 2 met haar 4 maanden oude jong, gevolgd door de derde moeder met haar jong van 6 maanden. We zitten er met onze neus bovenop, geweldig, wat maken we nou toch weer mee. We zijn er ontdaan van en nemen de tijd om deze mooie dieren en hun interactie met elkaar en de Mahout goed te bekijken. Ondertussen laten we het fototoestel onophoudelijk meeklikken. 7 uur stofhappen in de bus is niet voor niets geweest.

Na het bezoek aan 'the nursery' heeft deze dag nog een verrassing in petto. We gaan weer terug naar het centrum en worden voorgesteld aan de andere olifanten van het park. Begeleid door hun Mahout krijgen ze hun dagelijkse bad. We kijken weer ademloos toe vanaf een vlonder in het meer.

Di 6 maart Sayanabouri Elephant Conservation Centre

Versleten van alle indrukken hebben we als een blok geslapen vannacht. Toch zitten we alweer vroeg aan het ontbijt en vragen we ons af wat deze dag ons zal brengen? Als we het ontbijt op hebben worden we uitgenodigd om samen met de Mahouts de olifanten op te halen uit de jungle. De olifanten worden voor zonsondergang naar een deel van het National Park gebracht zodat ze daar de nacht kunnen doorbrengen. Ze worden vastgemaakt aan een ketting van 20 meter zodat ze voldoende bewegingsvrijheid hebben, maar toch niet weg kunnen lopen. In de ochtend worden ze opgehaald en verzorgd, zoals nu dus. Het duurt even voordat we alle 4 de olifanten gevonden hebben, maar als we compleet zijn lopen we terug naar het centrum.

Halverwege de tocht stoppen de Mahouts. Het is onze beurt zeggen ze en ze stappen van de olifanten af. Ze laten de olifanten netjes knielen zodat we op hun nek kunnen klimmen (wat helemaal nog niet zo makkelijk is). De olifant loopt met gemak over de kronkelende en soms steile paadjes door de jungle. Lang niet zo gemakkelijk als de olifant proberen wij ons evenwicht te houden en niet van zijn hobbelende nek naar beneden te glijden.

Na een half uurtje hobbelen op de olifant komen we aan bij het Conservation Centre. We krijgen uitleg over de termen die de Mahouts gebruiken om met de olifanten te communiceren. We leren de commando's Pai, Toy, Sai, Kwa en Hau. Oftewel vooruit, achteruit, links, rechts en stop. Eerst doen de Mahouds het voor en dan zijn wij weer aan de beurt om op de olifant te klimmen.

Richard heeft de termen al aardig onder de knie, al lijkt de olifant meer op de stem van de Mahoud te reageren. Als ik mijn olifant naar rechts probeer te sturen, wordt ik compleet genegeerd en ligt zijn Mahoud helemaal in een deuk. De Mahoud legt met uit dat ik 'Kwa' verkeerd uitspreek en nu de olifant voor 'waterbuffel' zit uit te schelden. Nah, daar zou ik ook niet op reageren als ik een olifant was.

Na onze Mahoutles gaan de olifanten met de échte Mahout naar de dierenarts. Het dagelijkse bezoek aan de dierenarts heeft niet alleen de functie om de gezondheid in de gaten te houden, maar ook om de olifant te laten wennen aan de dierenarts. De huid van olifanten is erg gevoelig en ze vinden het duidelijk nog niet prettig om overal aangeraakt te worden door de dierenarts. Met een emmer bananen weet de dierenarts toch dichterbij te komen en leert de olifant de dierenarts enigszins te vertrouwen.

De rest van de middag luieren we wat op de patio aan het meer en genieten we van het uitzicht. Totdat het tegen het einde van de middag weer tijd is voor het dagelijkse badderuurtje. De olifanten hebben er wel zin in en onder luid getoeter komen ze met de Mahouts op hun nek aangelopen. Wij nemen weer plaats op een vlonder terwijl de olifanten zichzelf (en de Mahouts die op hun nek blijven) onderdompelen.

Als de avond valt brengen we de olifanten weer terug naar de jungle zodat ook zij kunnen bijkomen van hun avonturen. Wij nemen weer plaats in het restaurant en kletsen wat na met Leonard uit Oostenrijk en Jamy uit Engeland.

Wo 7 maart Nachtbus Sayabouli - Vientiane 130.000kip/€13 p.p.

Er zijn niet veel comfortabele reismogelijkheden om in Vientiane te komen, onze volgende bestemming. Al gaat er wel een vliegtuig vanuit Sayanaboury, maar ja dat past niet in ons budget. Volgens de manager van het Elephant Centre vertrekt er om 16.00u een nachtbus naar Vientiane. Het is geen bus met slaapplaatsen, maar de stoelleuning zou wel wat achterover moeten kunnen. De rit over een slechte weg doet er 12 tot 17uur over. 12 uur als de weg is bijgewerkt door de bouwvakkers (?) en 17 als de weg nog niet af is of als de bus het begeeft (iets wat ook nogal vaak voorkomt aangezien de laatste APK dateert van voor de oorlog). We gaan voor het 'gemak' maar uit van 17 uur. Voordeel is wel dat het 's nachts niet zo warm is om te reizen en het geeft ons een halve dag extra in het Elephant Centre. En dat laatste is bepaald geen straf.

We besteden de tijd die we nog hebben samen met de olifanten. Na het ontbijt halen we ze weer op uit de jungle, brengen ze naar de dierenarts en nemen na een goede lunch afscheid van deze bijzondere trouwe viervoeters. We wensen het Elephant Centre het allerbeste en hopen hier ooit nog eens terug te komen.

Nog niet genoeg olifantjes gezien? Klik op de link voor meer:

http://www.youtube.com/watch?v=G3Wg5v1qlAA

* * *