Do 1 maart Pak Beng ? 70.000Kip/€7

Vandaag en morgen staat er een 'boottochtje' voor de deur. Nou, zeg maar boottocht. Vandaag varen we in 7uur naar Pak Beng en morgen varen we nog een uurtje of 8 door naar Luang Prabang. Met het avontuur van de 'Gibbon Experience' nog vers in ons geheugen stappen we om 9:00 de boot in. Stoel 1 en 2 zijn voor ons (ja, we waren een keer vroeg met het kopen van een ticket).

Na een uurtje wachten tot de boot helemaal vol zit, draaien we de Mekong op. Het water is rustig en in een Laotiaans tempo varen we langs mooie uitzichten op bossen, rotsen en het leven langs de Mekong.

Voor ons bevinden zich gek genoeg de stoelnummers 60-80 en worden bezet door 2 Amerikanen, 2 Belgische meisjes en een wat ouder Hollands stel. Ze maken er een gezellige boel van en laten de Laotiaanse biertjes goed smaken. Een aantal anderen met wie we in de boomhut zaten, zitten ook op de boot. Driftig worden de e-mailadressen uitgewisseld om alle foto's en filmpjes straks met elkaar te kunnen delen. Richard benut de tijd op de boot om de laatste hand te leggen aan de film van de Gibbon Experience.

Tegen de avond komen we aan in Pak Beng. Pak Beng dankt zijn bestaan aan deze boot en de vele toeristen die hier moeten overnachten wanneer ze van en naar Luang Prabang reizen. Vandaag komen er 150 met de boot aan, en die willen allemaal overnachten in de paar hotelletjes die het dorp rijk is. Zodra het anker uit is treed ons plan in werking. Ik sprint met een rugzak de kade op om een kamer te regelen, terwijl Richard net als der rest van de boot geduldig op de tassen wacht. Phil en Colleen uit Canada, een stel dat we hebben leren kennen tijdens de Gibbon Experience, slapen in de kamer naast ons. We spreken af om wat met elkaar te gaan eten en maken er een gezellige avond van.

Vr 2 maart Luang Prabang ?bungalows 80.000Kip/€8,-

Alweer om 9 uur deze ochtend strompelen we de boot op met onze gisteravond bestelde stokbroodjes gezond en kip. We hebben 8 Laotiaanse uren varen voor de boeg naar Luang Prabang. Luang Prabang is de oude hoofdstad van Laos en zou erg mooi moeten zijn volgens medereizigers. Maar goed eerst nog de boottocht en dat is een lange...hele lange... zit. We hebben gekozen voor de 'slowboat' in plaats van de snellere optie met de 'fastboat'. En dat zullen we weten ook want onze boot doet precies waar zijn naam voor staat: heeeel langzaam varen. Het geeft ons genoeg tijd om van het uitzicht te genieten en reisverhalen zoals deze eens bij te werken. Dat is wel nodig want we lopen aardig achter met schrijven. We hebben het ook zo druk:)

Nog net voordat het donker wordt komen we aan in de voormalige hoofdstad 'Luang Prabang'. Nou ja stad, je kunt Luang Prabang eigenlijk geen stad noemen. Het is echt een schattig dorpje dat zich uitstrekt langs de Mekong. Het dorp ademt rust en ontspanning. Zelfs de avondmarkt is rustig, zijn we hier eigenlijk wel echt in Azie?

We kiezen een bungalowtje met veranda aan de rand van het dorp. Helaas kunnen we maar één nacht blijven want morgen zijn de 4 bungalows die ze hebben volgeboekt. Het ziet er zo mooi uit en de eigenaar is te vriendelijk om een ander stekkie te zoeken. We doen het voor 1 nachtje en nemen plaats op de veranda. En dat laatste gaat prima samen met een beer Lao.

Za 3 maart Luang Prabang Sivilak Guesthouse 100.000Kip/€10,-

Na een goede kop koffie en yoghurt met fruit en muesli hijsen we de rugzakken weer op. We hoeven niet lang te lopen voordat we een tuk-tuk kunnen aanhouden die ons verder het centrum in brengt.

Vandaag nemen we de tijd om Luang Prabang te ontdekken. Ook nemen we vooral de tijd om hier en daar neer te ploffen op één van de terrasjes langs de Mekong. Nog voordat de zon op zijn hoogste punt komt te staan lopen we de heuvel op in het midden van het dorp. Boven op de wandelen we door een groot tempelcomplex met diverse boedhabeelden.

Als we even in de schaduw van het uitzicht genieten worden we aangesproken door een jonge monnik. Hij is erg geïnteresseerd in hoe wij leven in Nederland en vertelt ook over zijn leven. Zijn ouders wilden graag dat hij twee jaar als een monnik in een klooster zou leven. Hij had zelf niet echt de wens om dit te doen, maar respecteert de wens van zijn ouders. Elke nacht om vier uur staan ze op om te gaan bidden en mediteren. Dan tegen zessen gaan ze de straten van Luang Prabang door en krijgen ze eten aangereikt van de inwoners. Al het gekregen eten wordt verzameld en verdeeld. De monniken moeten ontbijten en lunchen van wat ze krijgen. Ze nuttigen geen avondmaaltijd.

Tussen 9 en 12 in de ochtend volgt hij Engelse les dat wordt gegeven door vrijwilligers uit Australië. De middag leert hij van alles over het boeddhisme, maar ook deelt hij zijn kennis met de vrijwilligers die het weer interessant vinden om van hem over het boeddhisme en de Laotiaanse taal te leren. Bij zonsondergang is er weer een uitgebreid gebed, gevolgd door een uur meditatie. De monnik die wij spreken is 16 en als hij 17 wordt mag hij uit het klooster. We vragen hem naar zijn dromen. Hij wil na het klooster biologie studeren en als gids gaan werken met toeristen. Deze studie kost een hoop geld, zijn ouders willen graag dat hij in het klooster blijft...

Tegen de avond ploffen we -hoe kan het ook anders- weer neer aan de Mekong. We kiezen een terrasje met wifi en skypen met Nederland: dit is backpacken... so 2012:)

We bestellen nog een beer Lao en opeens horen we twee bekende stemmen: “hey guys, how are you? Nice to see you again!” Het zijn Phil en Colleen uit Canada die komen aanfietsen. Ze schuiven aan en de rest van de avond brengen we met zijn vieren door.

Zo 4 maart Luang Prabang Sivilak Guesthouse 100.000Kip/€10,-

Na het ontbijt geven we de was af bij ons guesthouse en huren wij een scooter om de omgeving te verkennen. We gaan naar de watervallen net buiten het dorp. We hebben afgesproken dat we Phil en Colleen bij de waterval treffen. Zij gaan op de mountainbike want ze moeten trainen voor Vietnam, waar ze fietsend doorheen willen...de bikkels.

Vlakbij de waterval is een “Bear Rescue Center”. Het centrum biedt een veilige plek voor zieke beren en beren die ooit zijn gevangen om voor toeristen te dansen of om als ingrediënt in een vaag Chinees medicijn te eindigen. Ook gaat het centrum actief op zoek naar beren die als huisdier worden gehouden, en nu ziek of verwaarloosd zijn. Het is geweldig om te zien hoe blij de beren hier zijn als je bedenkt wat voor verleden ze doorgemaakt hebben. Ze hebben een grote leefruimte met voldoende eten schoon drinkwater en toegewijde verzorgers om zich heen. Het centrum probeert de beren weer tergu te plaatsen in de natuur, maar dat is een zeldzaamheid de beren zijn het leven in het wild verleert.

We sponsoren het centrum door wat geld te doneren en een T-shirt te kopen. Voelt toch alsof we een klein steentje bijdragen. Het is tijd om verder te lopen naar de watervallen. We verwachten er helemaal niet zo veel van des te meer worden we verrast want de waterval is aardig indrukwekkend!

Het is een vrij toeristische plek waar ook veel Laotianen heen gaan, maar de watervallen zijn zo mooi dat je daar met gemak langs kan kijken. Phil en Colleen zijn er al, ze waren vanmorgen al vroeg vertrokken. We wachten niet langer en nemen een verfrissende duik. Niet in bikini dat is ongepast in Laos, vrouwen houden de kleding aan. We klimmen in een boom en via een touw slingeren we onszelf het water in. We zijn weer net twee kleuters:)

De rest van de middag vermaken we ons prima bij de waterval en zorgen we dat er niets overblijft van de meegebrachte lunch; heerlijke stokbroodjes gezond (….met mayonaise!). We houden zelfs nog wat energie over om langs de hoogste waterval omhoog te klimmen.

Terug naar het hotel zien we opeens wel heel bekende kledingstukken in de straat hangen. A-ha onze was is klaar, dat is mooi!

De avond spreken we weer af met Phil en Colleen en drinken we...heel verrassend.. een Beer Lao. Dezelfde avond zeggen we gedag tegen onze vrienden uit Canada, morgen scheiden onze wegen. Wij gaan naar de olifanten in het westen zij naar de eilandjes van Zuid-Thailand.

***