Do 23 februari Udomxai (Laos) Xayxana guesthouse 70.000kip/€7

5.30u is eigenlijk geen tijd om weg te rijden als je relaxed op vakantie ben. Maar ja, de bus gaat nou eenmaal niet later dus stappen we braaf in met onze ogen half open. De bus zit helemaal vol, maar we hebben een gezellig reisgezelschap dus de tijd gaat hard. Leuk om verschillende mensen te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen. Zo ontmoeten we Ilse uit Paraguay die als een van de weinigen uit haar land buiten de grenzen van Paraguay komt. Leuk om van haar te horen hoe het leven in Paraguay moet zijn. Ze weet ook veel over de andere landen in Zuid-Ameika dus we luisteren geboeid en nemen de tips mee. Lucas uit Zwitserland hebben we gisteravond al ontmoet en samen met hem een happie gegeten ergens. Dan is er nog een ouder Zwitsers stel en een vrouw uit Canada. De vrouw uit Canada vertelt dat ze 3500 dollar bij elkaar verzameld heeft en dit de afgelopen 2 maanden heeft besteed aan een bergstam in Noord-Vietnam. Ze heeft het dorp geholpen om een huis om te toveren tot een 'homestay' voor toeristen. Zo heeft de stam een redelijk vaste inkomstenbron en hebben toeristen leuke 'authentieke' logeerplekken.

We zijn op weg naar de mooiste grensovergang die we tot nu toe gezien hebben. We rijden hoog de bergen in en zien in de vallei de rivier rustig met ons meestromen. Op de het hoogste punt van de berg stoppen we en kijken over de vallei, schitterend. Achter ons staat een betonnen gebouwtje met een stopbord. Zo simpel mooi kan de grens zijn.

De douaniers van Laos zijn vriendelijk en hebben zelfs een begroetende lach op hun gezicht. Wat een verschil met Vietnam en dat nu al. De hele bus moet zijn paspoorten afgeven en mag even in het zonnetje blijven staan en van het uitzicht genieten. De douaniers nemen de tijd om van de ingeleverde pasfoto's een mooi visum te maken en in ons paspoort te plakken. We zijn in een gebied waar drugs een groot probleem is, er wordt veel gebruikt en geëxporteerd. Er lopen verschillende projecten om gezondheidsvoorlichting te geven over drugsgebruik. Hmmm... klinkt mij als een interessant projectje voor in de toekomst? Een kwartiertje later mogen we ons visum betalen en krijgen we de paspoorten weer terug. We lopen de grens over, terwijl de bus al in Laos op ons staat te wachten.

De weg waar we vervolgens op rijden is pas aangelegd door de Chinezen (die daar waarschijnlijk zelf een groot belang bij hebben). Het is een mooie weg en we kunnen goed doorrijden. Alleen de brug is nog niet af, dat is jammer want laten wij nou net de rivier over moeten. Toch hebben de Laotianen daar een 'goede' oplossing voor. De bus gaat op iets... iets wat je een veerpont zou kunnen noemen. Het heeft geen motor maar wordt aan kabels en met behulp van een duwboot naar de overkant gedreven.

Als we 's middags in het dorpje aankomen waar we zullen overnachten merken we goed dat Laos anders is. Alles gaat hier langzamer, de mensen zijn vriendelijker, open... welkom in Lazy Laos! Ik denk dat we ons hier snel zullen thuisvoelen. Al is het met oversteken nog even oppassen geblazen. Gewend om dit op zijn Vietnamees te doen lopen we gewoon de straat op wetende dat de anderen wel om je heen scooteren. Maar als wij dit automatisch doen stapt iedereen geschrokken op de rem en zo veroorzaken we bijna een ongeluk. Oké dat is even wennen, ze remmen hier voor voetgangers.

Vr 24 februari Luang Namtha Zuela guesthouse 70.000kip/€7

We slapen op zijn Laotiaans uit en pakken op ons gemakkie de rugzakken in. Daarna maken we geen haast om naar het busstation te lopen en kopen een kaartje naar 'Luang Namtha'. De bus zou om 11uur vertrekken, maar op dat moment bestelt de busschauffeur zijn ontbijtje. Op de een of andere manier voelt het alsof we terugschakelen in de eerste versnelling. We hebben er geen moeite mee en laten de motor stationair lopen. Om 11.30u komt de bus in beweging en worden we getrakteed op een mooie rit door de bergen.

Vier uur later zijn we in Luang Namtha en nemen we een kamer in het Zuela guesthouse. Op het buitenterras nemen we een Beer Lao. Shit zeg, bier maken kunnen die Laotianen ook goed!

Za 25 februari Luang Namtha Zuela guesthouse 70.000kip/€7

Om 8.30u melden we ons na een goed ontbijtje bij het boekingskantoortje verderop in de straat. Gisteren hebben we hier een excursie geboekt om te gaan mountainbiken en kayakken. We worden verwelkomt door Huan, onze Laotiaanse gids voor vandaag. We zijn de enige klanten en dus mogen we een fiets uitzoeken waar de remmen het van doen... Huan laat ons verschillende tempels zien in de omgeving en neemt ons mee naar het dorpje waar zijn aanstaande schoonfamilie woont. Huan gaat trouwen in april en maakt zich er aardig zorgen over. Een bruiloft kost 7miljoen Kip. Wat neerkomt op €700,-. In Laos moet de man de bruiloft betalen en dat betekent voor Huan drie jaar werken. En dat is nog niet het enige: “Ik moet ook nog een koe, een groot varken en drie kippen slachten en schenken aan mijn schoonouders”. “Doe ik dat niet, dan mag ik niet om de hand van hun dochter vragen”, verzucht Huan.

Fietsend door het dorpje laat Huan ons van alles zien. We vragen om even te stoppen bij een plek waar ze een huis aan het bouwen zijn. Huan vraagt zich waarschijnlijk af wat hier nou bijzonder aan is. We zien dorpelingen klimmen in de houten stellingen die ze zelf gemaakt hebben. Op hun teenslippers, zonder handschoenen of andere bescherming zagen ze de te lange planken van het dak. Het gaat op zijn Laotiaans. Alles gaat langzaam, iedereen is met wat anders bezig en tussendoor wordt er wat gekletst, gedronken of gerookt. Volgens Huan leren de mensen hier van elkaar hoe ze een huis moeten bouwen, maar wij zien niemand handige tips uitwisselen.

Huan vraagt hoe wij in Nederland wonen en of wij een huis van bamboe hebben. Bamboe is sterk materiaal dus dat kunnen alleen de rijkeren betalen. “Eh, nee Huan, wij hebben geen huis van bamboe. Ons huis is gemaakt van steen en beton en we hebben ramen van dubbelglas.” Huan kijkt bedenkelijk: “o, nou dan gebruiken jullie zekere alleen hout om vuur te maken, want het is toch erg koud in Nederland?” tja en wij dan maar uitleggen dat we een open haard voor de sier hebben en centrale verwarming om ons huis te verwarmen. Huan luistert geboeid, terwijl er een steeds grotere kreukel in zijn voorhoofd verschijnt.

Het is tijd voor onze lunch. Huan hakt een paar grote bananenbladeren van de boom en spoelt ze 'schoon' in de rivier. We gaan onder de brug zitten en Huan legt de bladeren op de grond. Net als we bijna op de bananenbladeren gaan zitten omdat we dachten dat ze daar voor bedoelt waren, legt Huan de lunch op de bladeren. Kleefrijst, groenten en een goed gekruid rundvleesgerecht. We volgen Huan en grijpen met onze handen in het eten.

Na de lunch blaast Huan twee kayaks op en komt er al snel achter dat één ervan lek is. Wij kijken zorgelijk maar Huan ligt in een deuk. Geen probleem en hij zoekt een stokje en prikt hem in het gat. Ook weer opgelost, we zijn op stap met een echte survivalexpert. Huan maakt er een leuke middag van, voor ons, maar ook zeker voor hem zelf. Hij begint spontaan te zingen en toevallig kennen we hetzelfde bandje uit Thailand. Niet dat wij tekstvast in het Thais kunnen meezingen, maar toch leuk. Daarna gaan wij het Nederlandse volkslied zingen en hij voor ons die van Laos. We hebben echt een gezellig gids te pakken. Huan zijn boot loopt regelmatig vol en lachend pakt hij een plastic fles van de waterkant en schept zijn boot leeg. Het maakt hem allemaal niet uit, no worries. Huan heeft andere zorgen, namelijk die koe, varken en drie kippen die hij nog moet gaan slachten.

Het wordt warm en Huan daagt ons uit om te gaan zwemmen. Natuurlijk zijn we daar wel voor te porren. Als Richard hem zijn beroemde 'Banenduik' laat zien komt Huan helemaal niet meer bij. De rest van de kayaktocht is Huan op zoek naar boomstammen zodat Richard nog een keer zijn bananenduik kan laten zien. Een stuk verderop ligt een bamboevlot in het water. “Kunnen wij daar mee varen?” Vragen we hoopvol. Huan heeft maar een half woord nodig en springt uit zijn lekke kayak. Samen met Richard gaat hij de rivier over. Huan is het wel gewend om op zo'n vlot te varen vertelt hij. In zijn dorp maken ze ook veel gebruik van deze vlotten. Vooral in het regenseizoen dan zijn de wegen onbegaanbaar en is dit het meest aangewezen vervoermiddel.

Wil je meekijken naar onze dag met Huan? Klik dan op de link om het filmpje te zien.

http://www.youtube.com/watch?v=hWUx2DUP2yE&feature=g-upl&context=G257a18dAUAAAAAAAMAA

***