Za 18 feb Bac Ha Quynh Trang200.000Dong/$9,50
Afgelopen nacht hebben we doorgebracht in de nachtbus van Hanoi naar Lau Cai in de bergen van Noord-Vietnam. De 12 uur durende rit was, laten we zeggen nogal krap, wiebelig, langzaam en de bus was vrij vol. Alle plekken waren verkocht en wij waren de gelukkigen om helemaal achterin de bus te liggen. De ligruimte is voor mij zelfs al te kort, laat staan voor Richard. Trouwens als de officiële plekken in de bus zijn uitverkocht, betekent dat in Vietnam niet dat er geen mensen meer bij kunnen. Bij elk dorpje gooit de bus de deur open en roept de assistente van de buschauffeur om meer mensen, een handige manier om een beetje bij te verdienen waarschijnlijk. Wel erg effectief want een uurtje na vertrek liggen ook de twee gangpaden vol met tassen, dozen, mensen met kinderen en zelfs kleine baby's. Als we s'nachts stoppen om even naar het toilet te gaan is het een hele klus om uit de bus te komen.

Tegen een uurtje of 7 in de ochtend komen we aardig versleten aan in Lau Cai. Helaas voor ons is Lau Cai nog niet onze eindbestemming. We moeten nog 2 uur verder reizen naar Bac Ha. Het bergplaatsje waar we heen willen. Medereizigers hadden ons al gewaarschuwd dat het flink onderhandelen wordt met de Vietnamese minibusjes om een normale prijs te krijgen. En dat is geen pretje zo vroeg in de ochtend. Het eerste bod is 300.000Dong en we lopen snel door. De tweede biedt aan ons voor 200.000Dong te verplaatsen. We bundelen de krachten met 5 andere toeristen en houden vast aan 50.000Dong. Dit heeft resultaat we mogen uiteindelijk mee voor 70.000Dong. Als de 15-persoons minibus vol is vertrekken we. Helaas voor ons betekent ook hier niet vol is vol. de bus stopt regelmatig en telkens weer stappen er mensen bij. In het midden van de bus wordt ook nog een scooter geplaatst. Handig want dat betekent voor zeker 5 mensen weer een zitplek. Even verderop stoppen we weer, de bus is nog niet vol vinden de Vietnamezen, er komen weer mensen bij. Onze tassen zijn inmiddels zo plat als een dubbeltje, want natuurlijk kunnen daar mensen op staan. Letterlijk elke centimeter van de bus wordt benut. Ik had graag het aantal passagiers geteld, maar ik kan inmiddels niet meer rondkijken en zie alleen maar mensen tegen me aangedrukt. We schatten de inhoud op 50 mensen, een scooter, paar tonnen met rijstewijn, rugzakken, dozen etc. Ook het dak wordt goed benut, we zien een grote autoband, treetjes bier en dozen met onduidelijke inhoud langs het raam het dak opgehesen worden. De bus kan inmiddels niet harder dan 20 km/uur en kan met moeite de haarspeldbochten door de bergen naar Bac Ha nemen. Vier uur later als we eindelijk in Bac Ha zijn blijkt onze hoes van de rugzak gescheurd, kan er ook nog wel bij. We betalen de chauffeur voor deze geweldige rit en settelen ons in een guesthouse. De rest van de middag doen we vrij weinig en geven we onszelf de tijd om even bij te komen van de afgelopen 16 uur. En daar zien we in een van de vijf cafeetjes die Bac Ha heeft een bekende sticker.......

Zo 19feb Bac Ha Quynh Trang 200.000Dong/$9,50
Elke zondag is er een grote markt in Bac Ha. Verschillende bergstammen komen naar deze markt om hun producten te verhandelen. Het lijkt ons wel leuk om dit mee te maken dus stappen we vroeg uit bed en lopen de markt op. De markt wordt vooral bezocht door de 'flower H'mong'. Een bergstam die veel voorkomt in deze streek en opvalt door de felgekleurde kleding die ze in laagjes over elkaar heen dragen. Weer zijn het vooral de vrouwen die het werk doen, terwijl de mannen waarschijnlijk in het dorp bezig zijn met iets anders?

De markt biedt veel verschillende handelswaar. Zo zien we allerlei handgeweven stoffen, kleding, petten, doeken etc. Erg handig want het is flink koud in de bergen dus koop ik een warme muts voor €0,50. Er is ook genoeg te eten al vragen we ons soms af wat er in de vele pruttelende potjes zit. En er is de niet te vergeten zelf gebrouwen rijstwijn en maiswijn. Een ware delicatesse, als je maag er tegen bestand is. Ik denk dat de scooters er ook wel op kunnen rijden. Maiswijn is voor de vrouwen en bevat maar 48% alcohol, rijstwijn is voor de mannen en tikt de 60% aan. Op een heuvel is een dierenmarkt. We zien grote ossen, ezels, paarden, kippen en kleine puppy's die wel erg bang om zich heen kijken. Niet alles iserg gemakkelijk om te zien, dieren zijn hier of om op te eten of om op het land te laten werken.

In de middag maken we een trektocht door de bergen, maar niet voordat we even langs het plaatselijke bakkertje gaan. Gisteren hebben we deze bakker ontdekt en in 2 dagen tijd zijn we al een van zijn beste klanten ooit geworden. En als ware vaste klanten mogen we natuurlijk even een kijkje in de keuken nemen. Echt ongelooflijk hoe hij met zo weinig middelen zoveel verschillende broodjes maakt.

Met heerlijke zoete broodjes in de rugzak trekken we de bergen in. Hoe hoger we komen hoe mistiger het wordt. Het uitzicht over de vallei valt weg, maar de mist geeft het gebied wel een bijzondere beetje mysterieuze sfeer.

De bergstammen die we tegenkomen zijn erg vriendelijk en vooral de kinderen erg nieuwsgierig. We delen ons meegebrachte snoep uit en makenheel veel vrienden

Ma 20feb SapaLotus hotel 168.000Dong/$8
We vinden dat het tijd is om weer door te gaan. Om 7uur melden we ons op het plein voor de tempel van Bac Ha, want van daaruit zouden er bussen vertrekken. We mogen mee met een minibusje voor 80.000Dong en wonderlijk genoeg stappen er niet eens zo heel veel meer mensen in dan dat er stoelen zijn. 2 uur later zie ik groen van de misselijkheid, want ik dacht dat een reistabletje niet nodig zou zijn. In Lau Cai stappen we over in de volgende bus die ons in nog eens 2 uur naar Sapa brengt. Sapa is onze volgende bestemming (waar ik inmiddels donkergroen aan kom). Eenmaal ingechecked in het Lotus hotel krijg ik ook nog koorts en besluit ik de rest van de dag in bed door te brengen. Richard gaat alleen op stap en gaat het dorpje verkennen.

Di 21febSapa Lotus hotel 168.000Dong/$8
Vandaag ben ik nog niet echt fit, maar vind het zonde om op bed te blijven liggen. We trekken onze wandelschoenen aan en stippelen een route uit. Lopend richting het dal trekt de mist op en zien we wat een mooi landschap hier in de bergen verscholen ligt.

We zien vakkundig, maar metde hand aangelegde plantages tegen een decor van groene bergen. Hier en daar staat een os of een paard rustig te grazen. En soms wordt ons pad gekruist door een hele dikke hangbuikzwijn. We worden ongegeneerd aangegaapt door de dieren die door ons gestoord worden.

De mensen die hier in de bergen wonen, leven duidelijk veel primitiever dan die in het nabijgelegen dorpje Sapa. De huizen zijn zelfgebouwd en volledig van hout. Sommigen hebben wat golfplaten op het dak, maar daar houdt de luxe dan ook wel mee op. Ik ga er van uit dat deze huizen regelmatig flink beschadigd worden door de wind en de heftige regenval. Geen idee hoe ze dat oplossen als ze niet op tijd aan nieuw hout kunnen komen. Als we langs een houten huisje lopen zien we een kindje naar buiten komen. Zodra hij ons ziet wijst hij meteen naar zijn mond. We hebben helaas niet zo veel meer in de tas, maar besluiten dat die mueslirepen die we voor tussendoor hadden bewaard wel erg goed besteed zijn aan deze kleine.

Als we na een uurtje of drie wandelen teruglopen naar Sapa kijken we achterom. We hebben geluk gehad! De mist komt als een sneltrein het dal inrollen en valt als een wollen deken over Sapa heen.

Wo 22 febDien Bien Phu May Hong guesthouse 200.000/$9,50
Na een voor mij ellendige nacht, omdat ik weer koorts kreeg en mijn eten niet binnen kon houden, gaat toch de wekker af om 6.30uur. De bus vertrekt om 7.30u naar Dien Bien Phu, een plaatsje in Noord-West Vietnam vlakbij de grens met Laos. We worden weer als haringen in een ton in de bus gepropt en dat zit niet lekker, zeker niet na afgelopen nacht. We komen er al snel achter dat iedere toerist een andere prijs heeft betaald. Voor een Vietnamees is het buskaartje 190.000Dong maar wij betalen tussen de 240.000 en de 300.000Dong. Buiten dat biedt de rit door de bergen ons een geweldig mooi uitzicht. 9 uur lang volgen we de loop van een rivier tegen een achtergrond van met jungle begroeide bergen. Het mooie uitzicht en het MP3-tje doen hun best om ons af te leiden van de krappe bus en de haarspeldbochten. Tegen 17u in de middag komen we in Dien Bien Phu aan. We blijven hier een kort nachtje slapen want morgenochtend om 6.30u(!) gaat onze reis alweer verder. Dan gaan we naar de grens met Laos. Eindelijk.. we zijn nu wel klaar met Vietnam bedenken we als de zon onder gaat. Bye-bye Vietnam.

***