Do 26 januari Can Tho (Vietnam) Hello 2 hotel 240.000Dong / €8,70
Het is nog pikkedonker als we worden afgezet door de taxi bij het busstation van Ha Tien. De bus staat er al en is op 2 plaatsen na nog helemaal leeg. Helaas zijn dit de door ons begeerde voorste stoelen in de bus. Voor An, omdat ze achterin de bus misselijk wordt en voor mij in verband met de beenruimte. De kinderen op deze plek hebben echter een strikte opdracht gekregen van hun moeder om deze plekken te verdedigen met hun leven. Ook moeder, die qua lengte nog in een luciferdoosje past, is niet te vermurwen. Hoe aardig en beeldend we het ook vragen. We geven het maar op en de bus begint aan z'n reis naar Can Tho. Qua afstand niet zover. Maar hij stopt met grote regelmaat om extra klanten naar binnen te lokken, waardoor we toch ruim 7 uur over de weg hobbelen.

De rit gaat grotendeels over een weg met aan weerszijden huizen en winkels. Mensen leven vlak langs deze weg. Je moet je voorstellen dat de Beijerlandselaan in Rotterdam de doorgaande weg is naar Amsterdam. Ik vermoed dat deze buschauffeur het toeteren heeft uitgevonden, want aan de lopende band toetert hij naar alles wat beweegt. Overigens is dit vrij gebruikelijk in Vietnam en zelfs noodzakelijk om elkaar te laten weten dat je er bent.

Eenmaal aangekomen in Can Tho laten we ons snel verplaatsen achterop 2 scooters naar het hotel. Het hotel biedt ons een prima kamer en is van alle gemakken voorzien. Dit is onze basis voor de komende dagen en dat is wel even lekker.

We frissen ons op en lopen richting de Can Tho River. Met een koud biertje in de hand zitten we aan de waterkant. Opeens horen we een bekend geslof. Het is het vrouwtje dat ons op de boulevard al een paar keer heeft aangesproken om een boottochtje bij haar te boeken. 'Tsjiep, Tsjiep, No Eksepensif' is haar aanbieding. En uiteindelijk krijgt ze het voor elkaar. Ondertussen hadden wij al bepaald wat we maximaal zouden willen besteden en voor 300.000Dong gaat ze akkoord. 'Cheap, Cheap, No Expensive'.

Vr 27 januariCan Tho (Vietnam) Hello 2 hotel 240.000Dong /€8,70
Als het nog donker is (5.30u!!) stappen we in een kleine longtailboot. De zus van Tsjiepie Tsjiepie is de kapitein voor deze ochtend. We zitten heerlijk terwijl de zon langzaam omhoog kruipt.

Na een klein uurtje varen komen we aan bij de eerste drijvende markt. Er wordt voornamelijk ananas en watermeloen verhandeld en echt heel veel boten zijn er niet. Het is nog steeds Chinees Nieuwjaar en dat vieren de meesten graag thuis. Een van de kleinere boten is gericht op toeristen en verkoopt koffie. We nemen een bakkie om wat wakkerder te worden en verlaten de markt. Maar niet voordat we ook nog even een ananas hebben gescoord.

De Can Tho River heeft vele kleine zijtakken die je kunt vergelijken met de grachten in Amsterdam. Weliswaar niet met de grachtenpanden, maar wel houten huisjes en rijstvelden. Op deze manier is het een zeer charmant tochtje. Een sanitaire pitstop voor An zorgt voor de nodige hilariteit. Het is een houten bak, getimmerd op een steigertje boven een waterpoel. Creatief met wc's, zullen we maar zeggen.

Za 28 januari Can Tho (Vietnam) Hello 2 hotel 240.000Dong / €8,70
Vandaag pakken we de fiets en zien we wel waar we uitkomen. Na een stukje stad en de Can Tho Bridge, komen we in een rustiger gebied met kleine paadjes en veel groen. Met een fietspontje steken we af en toe een van de vele kanalen over.

Het is soms net of we bij de intocht van Sinterklaas zijn. En dan zijn wij Sinterklaas en Zwarte Piet. Iedereen zwaait en roept naar ons. We bevinden ons duidelijk in een gedeelte dat nog niet zo gewend is aan toeristen. En dat bevalt ons prima.

Als we even moeten stoppen om de zadel van An te repareren worden we direct geholpen door een jongen. Hij is echter wat minder handig dan gehoopt, maar wel zeer behulpzaam. Uiteindelijk lukt het me om de zadel vast te zetten en kunnen we verder.

Toevallig rijden we langs een restaurant op het moment dat we daar eigenlijk wel behoefte aan hebben. Het is van een Vietnamese vrouw die al jaren in Amerika woont en hier haar 2e huis heeft. Het is nog Chinees Nieuwjaar en het bestellen van wat eten kan eigenlijk niet, maar voor ons maakt ze een uitzondering. Niet voordat ze is gedoucht, want ze is zojuist met mobiel en al in het water gevallen. Na het eten doe ik ouderwets een tukkie en An vond het nodig om daar een foto van te maken. Gelukkig zijn we vandaag de enige in het restaurant...

Helemaal fit springen we weer op de fiets en vervolgen onze tocht. Het is echt heel erg leuk. Mensen zijn zo vriendelijk en je hebt het idee dat je midden in het plattelandsleven fietst. Tijdens een drankje in de middag worden we al snel vergezeld door een man, die alleen maar Vietnamees tegen ons praat. Hij oogt dronken, maar kan ook wat anders mankeren. Ik besluit om het stuk mee te spelen en heb zodoende een interessante conversatie.

Meeluisteren?
http://www.youtube.com/watch?v=YlI5nylIJ-s&feature=g-upl&context=G20e54b9AUAAAAAAAPAA

Op de terugweg komen we lang de 'Efteling van de Mekongdelta'. Het ziet er nogal bizar uit dus we besluiten om er even een kijkje te nemen. Vooral de achtbaan doet vermoeden dat dit pretpark niet echt safe is. De eigenaar is verrast door twee gasten en komt vrolijk op ons af. Hij wijst naar de prijslijst en legt uit dat hij voor ons de stroom wel wilt aanzetten. We leggen hem beleefd uit dat we echt zoveel haast hebben en bedanken hem voor zijn geweldige aanbod.

's Avonds als we met een zere kont aankomen in Can Tho kiezen we een restaurantje uit. An neemt een garnalencurry en ik waag me er aan om de snakecurry te proberen. Dit zou de specialiteit van het restaurant moeten zijn, ik moet zeggen de slang smaakt lekker al is het wel een beetje vergelijkbaar met kip. De garnalen van An smaken ook goed maar waren blijkbaar toch niet helemaal vers. De nacht brengt An door op het toilet totdat de wekker weer gaat om 6.30u. Want om 7.30 vertrekt de bus naar Ho Chi Minh City (Saigon).

***