Dinsdag 17 januari Sihanoukville 'Monkey republic guesthouse'

Sihanoukville lijkt bij aankomst dat te zijn waar we op hoopten, een lekker strandje om even te relaxen voordat we weer door gaan richting de grens met Vietnam. Het strand is langgerekt en staat vol met strandtentjes a la Havana Rockanje maar dan met palmbomen, tafeltjes en loungestoelen tot aan het water. We besluiten de tentjes voor vanavond te laten en lopen er langs totdat we bij een rustig stuk strand zijn. Hier en daar zien we een dikke behaarde 60+er met een 40 jaar jongere cambodiaanse vrouw. Helaas is hier het sextoerisme erg populair. Als je weet dat in grote gezinnen vaak een van de dochters wordt 'opgeoffert' om de rest van het gezin te voorzien van eten, is dit erg triest om te zien. Daar waar een gemiddeld inkomen in Cambodia $1USD per dag is, kan de dochter via sextoerisme het hele gezin onderhouden. Helaas zijn het onze eigen landgenoten die profiteren van de armoede van anderen en een leuke dag hebben voor een paar dollar. Sommigen noemen het prostitutie, het klinkt ze vast beter dan misbruik.

De middag loopt ten einde als we door een zware regenhui van het strand gejaagd worden. Als we een bijna verlaten strandtent inrennen zien we wat we niet willen zien. Aan een tafel zitten 3 mannen met portemonnees dikker dan hun buik. Ze pappen aan met jonge cambodiaanse meisjes, ik schat de leeftijd niet boven de 18. We zien de grootste schurk van de 3 (die kan echt zo in een slechte film als bad guy) loeren op een meisje waarvan wij de leeftijd rond de 12 schatten. We nemen ons voor in te grijpen, maar het blijft bij kijken en met geld zwaaien en uiteindelijk vertrekt onze 'bad guy' en de andere heren volgen. Misschien gealarmeerd door onze vernietigende en afgrijzende blikken. De kinderen gaan door met waar ze mee bezig waren, misschien veilig voor nu. Wij blijven achter met een kotsmisselijk gevoel.

Als de avond valt, trekken we er toch nog maar een keer op uit om wat te eten. We worden weer geconfronteerd met de donkere kant van Cambodia. Bij elk terras zit wel een Cambodiaan te bedelen. Sommigen duidelijk getroffen door een landmijn, met een been of een enkeling kruipt zelfs over de boulevard zonder benen. We zien moeders met hun baby op schoot vragen om geld. Over het terras lopen kinderen die proberen hun zelf gemaakte armbandjes te verkopen. Bij een palmboom zit een cambodiaanse man, met zijn dochtertje van 3 a 4 jaar, ze lacht naar elke toerist die langs loopt en maakt buiging terwijl ze haar been laat zien. Dit is ook cambodja, dit is de armoede en de donkere kant die te donker is om aan te zien.

Als we later in het guesthouse terugkomen ontdekken we dat er projecten lopen om deze ingewikkelde probematiek aan te pakken. Steeds meer guesthouses sluiten zich aan bij het 'childsafe project'. Daarmee verbieden ze het om kinderen mee te nemen in het hotel en geven ze informatie over een hotline die je kan bellen als je kindermisbruik ziet, of gevaarlijke situaties die kunnen leiden tot misbruik. Het childsafeproject heeft winkeltjes met spullen die door kinderen zijn gemaakt, het geld komt weer ten goede aan de opvang van straatkinderen. Deze initiatieven lijken echter wel heel kleinschalig en pas als we zelf goed zoeken komen we er achter dat ze er zijn. Voorlopig zijn er naar schatting tussen de 20 en 30 duizend straatkinderen in cambodja. Of deze getallen kloppen weet niemand.

Ook wat doen?

http://www.childsafe-international.org/

http://www.cambodianchildrensfund.org/

http://www.letuscreatecambodia.org/