Zondag 24 juni Camping Granite Gorge ($28 powered site)

We toeren een stukje zuidelijker en slaan de weg af bij het bord Granite Gorge National Park. We hebben geen idee wat het is, maar klinkt wel leuk en dus gaan we een kijkje nemen. Bij het park blijkt een camping te horen. Een overnachting geeft meteen toegang tot het park, legt het campinghoofd ons uit. Nou het is wel weer tijd voor een beetje luxe dus nemen we het aanbod aan. De camping wordt bevolkt door een groepje wallibi's en een vreemdsoortige vogel, dat nog het meest weg heeft van een kalkoen. Maar dan nog iets lelijker.

Het National Park rondom de camping heeft veel te te bieden, maar als we eenmaal gesetteld zijn gooien we de slaapzakken in het gras. We bekijken de rest van de middag vooral de binnenkant van onze ogen.

Als de avond valt gaat Richard, alias Outback Jack, een vuurtje maken (dit keer al een stuk sneller dan de vorige keer). De vlammen slaan om onze oren, maar we zitten er lekker warmpjes bij:) Aan de andere kant van het vuur installeren we de laptop en laten onze favoriete muziek voorbij komen. Met een wijntje in de hand dromen we weg op Eddie Vedder, Tracy Chapman, Acda & de Munnik etcetera.

Terwijl we wat stokbroodjes en smeerseltjes weghappen, worden we begroet door een groepje wallibi's. Ze zijn rondom de bus naar etensresten aan het zoeken. Die liggen er niet, dus we besluiten ze maar te voeren. De walibi's zijn hier blijkbaar aan gewend, want ze eten rustig uit onze hand. Zucht...wat een avond toch weer zeg!!!!

Maandag 25 juni Rocky Creek War Memorial (free/donatie $2)

Vandaag dan maar even actief doen en een wandeling door het Granite Gorge National Park maken. De wandeling verrast ons enorm. Het blijkt veel mooier dan we hadden gedacht. Hier en daar is het flink klimmen en klauteren wat niet erg handig is op onze slippers. Gelukkig gaat het op blote voeten veel beter. Op de route huppelen wat walibi's om ons heen. Af en toe stoppen ze en worden we erg suf aangekeken, alsof ze niet begrijpen waarom wij met zoveel moeite over deze rotspartij klimmen.

Na het klimmen en klauteren rijden we weer een stuk zuidwaarts. We stoppen bij de 'Rocky Creek War Memorial Camping'. Een tip die we van de Australiër bij de wasstraat met warme douche gekregen hebben. Het is supermooi weer, dus we leggen de slaapzakken weer in het gras en gaan er zonnebakkend bovenop liggen.

Een campertje naast ons blijkt bevolkt te worden door een aardig Nederlands stel. Ze komen uit Almelooooooow. En dat is goed aan ze te horen! Gelukkig vinden ze ons accent ook vrij makkelijk te plaatsen. Hij heeft dezelfde zangleraar als Ilse de Lange gehad op school, maar van hem kon de leraar niet veel maken dus is hij in de techniek gegaan. Zij studeert psychologie en heeft net haar bachelor afgerond. Het is een gezellig stel! 's Avonds drinken we een bakkie koffie bij hun in de bus. De grappen van Herman Finkers komen voorbij. En wij komen er ook op eentje; “In Almelo is altijd wat te doen, de ene keer staat het stoplicht op rood en dan weer op groen”. Wij leggen in een deuk, maar vreemd genoeg kennen zij 'm niet... zal je net zien.

Dinsdag 26 juni Rocky Creek War Memorial (free/donatie $2)

Het is vandaag weer super zonnig weer en we hebben nog geen zin om verder te reizen. Nah wat doe je dan? Precies dan blijf je gewoon waar je bent en leg je de slaapzak weer in het gras, doe je zwembroek/bikini aan, boekie/mp3 erbij, en liggen maar....

In mijn ooghoek zie ik een busje staan. Aan de bus hangt een wit doek te wapperen met de tekst “HAIRCUTS”. Ha-ha grapje zeker? Ik loop er voor de zekerhied toch maar even heen. En wat blijkt? Deze Australische hippie, die al 6 jaar in dit busje rondreist en leeft, is inderdaad kapster. Dit kan geen toeval zijn, ik moet echt nodig naar de kapper want de laatste was in januari. Zo gezegd zo gedaan, voor $15 kunnen we er allebei weer even tegen.

Woensdag 27 juni Parkeerplaats in Jungaburra

Het is hoog tijd dat we weer eens even wat aan Nederland laten horen. Dus rijden we naar de Mac Donalds voor de gratis wifi en een hamburger voor Richard. Het is wat minder weer, bewolkt en druiliger dus de perfecte dag voor een activiteit als deze.

In de middag proberen we de 'platypus' te spotten. De platypus, is een zeldzame vogelbekdier die alleen voorkomt in bepaalde gebieden van Australie. Hij leeft in rivieren/beekjes en komt zo om de 30 seconden boven water om even adem te halen. Ze zijn erg schuw en over het algemeen moeilijk te spotten. We zitten een uur met de verrekijker bij een uitkijkpunt en dan zijn we het wel zat. Geen platypus te bekennen.

Die avond staan we voor een lastige keus. Nemen we een betaalde campingplek met warme douche of gaan we uit eten?????? Lastig hoor als je moet rondkomen met een low-budget in Australië.

De supersize pizza en bier smaakten heerlijk!

(…en dat we $60 lichter zijn proberen we snel te vergeten).

Donderdag 28 juni Gratis Camping Babinda Creek

Na het ontbijt en geen douche (maar de pizza was lekker) gaan we op pad. We worden getrakteerd op een mooie rit door de 'Atherton Tablelands'. We nemen de tijd voor een ochtendwandeling langs een mooi meer. We zijn zo vroeg dat de mist nog niet is opgetrokken en mysterieus over 'Eucham lake' zweeft.

We rijden verder en nemen de watervalcircuit. We stoppen bij de 7 watervallen op de route totdat we geen vallend water meer kunnen zien. Op de gok rijden we naar een vijver ergens bij een nietszeggend zijweggetje. Een tip die we van het stel uit Almeloooooooow hebben gekregen. Het zou een goede plek moeten zijn om de platypus te zien. We worden vergezeld door een praatgrage Australiër. Zijn kennis van de natuur en de manier waarop hij het overbrengt doet ons vermoeden dat hij de broer van Steve Irwin zou kunnen zijn. Hij begeleidt ons naar zijn beroemde vijver en vertelt ons van alles over het meest bijzondere dier dat op aarde leeft (volgens de broer van Steve dan).

Almeloooow-ers hebben altijd gelijk en de broer van Steve Irwin ook. Want als we bij de vijver aankomen zie we al snel de eerste platypus naar adem happen. Hij zwemt nog wat rond en duikt weer onder. Zoals meneer Irwin voorspelde komt hij na 30 seconden en een paar meter verder weer naar boven. Ja het is een klein beestje en op de foto slecht te zien..... maar toch wel gaaf om zo'n zeldzaam dier te zien.

En dan gaat het doorregenen. We rijden naar een andere gratis campingplek. De grote modderige parkeerplaats heeft een toiletgebouw en koude douche en verder totaal geen sfeer. Die regen die nu met bakken uit de hemel komt vallen doet ook geen goed aan de sfeer. Hmm... nu is de bus toch wel klein en even niet zo leuk.

Vrijdag 29 juni Drivers Reviver Innisfail (free)

Yes! Het is een beetje opgeklaard. Na een hele, hele, hele, hele koude douche gaan we weer op pad. We rijden naar Bramston Beach, een erg mooi strand dat helaas goed is geraakt door orkaan Yasi in 2009. De omgewaaide bomen geven het strand echter wel een heel mooi aanblik.

Het weer werkt goed mee en precies als wij een strandwandeling maken lopen we heerlijk in de zon. Als we bij de bus terug komen gaat het weer regenen. We maken een lunch (heerlijke pasta) onder het afdakje bij een van de picnictafels. Iets waar ze in Australië erg goed in zijn; picnicplekjes aanleggen op een bijzonder mooi stukje.

Tijdens de lunch raken we aan de praat met een Australische dame. Ze probeert te internetten maar het wil niet echt lukken met de ontvangst. Dan vertelt ze dat we op de terugweg echt even moeten stoppen bij 'the swamp'. Zij en haar man hebben daar gisteren een krokodil gezien. “Huh, wat, een krokodil?” “ja echt een krokodil, en geen kleintje ook”. Ze legt ons uit hoe we er moeten komen terwijl wij al staan te trappelen van ongeduld. Spannend man, zouden wij ook 'het geluk' hebben een krokodil in het wild te zien? We rijden hoopvol naar de plek die ze ons heeft uitgelegd.

Daar aangekomen zien we inderdaad een bordje 'Eubanagee Swamp' en daarnaast een groot waarschuwingsbord over krokodillen die hier leven. Ja dat bord hebben we nou al zo vaak ergens zien staan, toch nog nooit een krokodil gezien hoor. Maar ja het verhaal van de vrouw klonk goed, dus we gaan er voor. We doen de schoenen aan en stappen het junglepad op.

Het pad loopt langs de rivierbedding en aan de andere kant zien we dichtbegroeide jungle. “Nou ik weet niet, maar als hier echt een krokodil uit het water komt sprinten waar the fuck moeten wij dan heen?!” nou ja het zal wel goed komen. Mijn eigen 'Outback Jack' neemt een grote stok in zijn hand ter bescherming van de krokodil die wel 6 meter lang kan worden... right... waar zijn we nou weer mee bezig? Niemand weet dat we hier zijn, het enige dat misschien opvalt is een hippiecamper die straks verlaten aan het begin van dit pad staat.

Maar goed we lopen door. Natuurlijk! Als we even stoppen om in het troebele water van het moeras te kijken worden we werkelijk lekgeprikt door de muggen. Nee we hebben geen muggenspray opgedaan. Is toch niet nodig als je door een moeras gaat wandelen? Zucht. We lopen door. Natuurlijk.

Zoals de Australische vrouw vertelde komen we uit de jungle en leidt het pas ons een heuvel op. Vanaf de heuvel hebben we een goed uitzicht over het grote moeras dat zich nu voor ons uitstrekt. Onder ons loopt een rivier en op de oever zie ik een groot grijs ding liggen. Ha, ha lijkt net een krokodil denk ik nog. Tegelijkertijd zegt mijn verstand dat het zeker niet kan want het grijze ding dat daar ligt is veel te groot om een krokodil te zijn. Is natuurlijk een rotspartij. We kijken verder en zien mooie grote reigers, pelikanen en andere watervogels.

Richard kijkt door zijn verrekijker en roept opeens verschrikt; “whooo......, ja daar vlak voor ons, daar op de oever, daar ligt een krokodil.” “Nee joh” Zeg ik nog. “Dat dacht ik net ook al maar dat moet een rotspartij zijn”. “ja echt niet. Dit is zeker een krokodil. Moet je maar eens door de verrekijker kijken.” Enigszins twijfelend aan mijn eerdere observatie pak ik de verrekijker en zet 'm aan mijn ogen. “whoooooaaaaaa....... shit man!.... daar ligt er echt een! …..Maar shiiiiiiiit wat is 'ie groot!! dat kan toch niet?!”

Een uurtje later staan we nog steeds om en om door de verrekijker te turen. Nog niet helemaal overtuigd van datgene wat onze ogen toch echt geregistreert hebben. Dan ineens zien we hem bewegen.. Hij doet zijn bek open. “Zoooooo wat een rij tanden man.” nu pas wordt ons de omvang van het beest echt duidelijk. Als je al zo'n grote kop heb, en dan nog dat lijf er achteraan....

We schatten het beest op zo'n 6 a 7 meter. Wetende dat deze krokodillensoort een lengte van 8 meter kan bereiken. En wetende ook dat deze krokodillensoort de meest agressieve soort is van alle die in Australië leven. Brrrr...... we staan op veilige afstand en hoog op een heuvel. En we weten dat hij echt niet ineens voor ons neus staan. En toch... we voelen ons zeker niet helemaal op ons gemak. Als de een door de verrekijker tuurt, speurt de ander angstig de omgeving af. Alsof zijn broer ons opeens zou kunnen besluipen (wat in theorie ook echt zou kunnen waarschijnlijk).

Zaterdag 30 juni Paronella Park ($76 powered site & entree park)

Vandaag een tip van het stel uit Almelooooooow gevolgd en Paronella park bezocht. Paronella park blijkt aangelegd in 1930 door de Spanjaard; José Paronella. José wilde een soort recreatiegebied maken voor de arbeiders uit de stad. De highlights van het park zijn de mooie waterval, de botanische tuin met zijn metershoge oude kauribomen en de Spaans aandoende ruïnes. Verder is het wat ons betreft een erg toeristisch park dat behoorlijk wordt opgeblazen door de nieuwe eigenaar die het zo'n 20 jaar terug heeft opgekocht. De eigenaar leidt zelf de toertjes door het park. Wij besluiten braaf met de kudde mee te lopen en kiezen voor de nachttour.

Eerlijk gezegd is het park echt supermooi verlicht en vooral de verlichte waterval is schitterend. Alleen wordt het verhaal van Jose net iets te groots verteld alsof het een bizar wereldwonder is en wij de grond mogen kussen waar we op lopen. Nou ja, dat laatste laten we aan de eigenaar over en wij proberen ons voor zijn opgeblazen verhalen af te sluiten terwijl we naar de waterval staren.

De rest van de groep (een stuk of 60) slikt de verhalen trouwens gemakkelijk en gaan er helemaal in op. Af en toe horen we een ooooohhhhh..... en een wowwwwww.... uit zijn publiek komen en als hij een stilte laat vallen beginnen enkele spontaan te applaudisseren. Nah, hier zullen we wel te Hollands voor zijn ofzo?

Zondag 1 juli Drivers Reviver Innisfail (free)

De regen van vannacht is weer weggetrokken en de zon schijnt volop. Tijd om Paronella Park te verlaten (na een lange warme douche!) en op naar het strand. We kiezen voor “Etty bay”. Ligt goed op de route en het zou een goede plek moeten zijn om de Casowary te spotten. Die zouden we nu wel eens echt willen zien (als we hem maar niet weer verwarren met de Australische boskip).

Het strand op Etty bay is zoals veel stranden aan de oostkust; schitterend mooi! Niet normaal in dit land. Waar je ook maar naar de zee gaat, daar wacht een schitterend mooi strand op je. Het is kiezen tussen een strandwandeling en casowaries zoeken of de klapstoel uitzetten en verdwalen in een leesboek.

Tegen het eind van de middag zijn de leesboeken bijna uit en hebben we nog steeds geen Casowary gespot. Ik besluit om toch even over het strand te struinen en neem het fototoestel mee. Zoals ik al zei, een mooi strand, mooi uitzicht over de zee, maar nergens een Casowary te bekennen. Ik loop maar weer terug naar Richard en wat zie ik daar? Richard hoort mij aan komen en kijkt vanuit zijn boek omhoog: “En...? Heb je een Casowary gezien? Nee zeker?” Ik schiet in de lach: “Nou ja wat is dat nou? Ries heb je al eens achter je gekeken?”. En ja hoor achter het strandstoeltje van Ries loopt op zijn dooie gemakkie een Casowary...... “Spannend boek hé?”

Meekijken?

http://www.youtube.com/watch?v=g2CGjMdeblo

***